«A golpe de queixas adiantan probas e citas, pero a dor é insoportable»

Margarita Mosteiro Miguel
marga mosteiro SANTIAGO / LA VOZ

SANTIAGO CIDADE

Sandra Alonso

Ana María Carneiro Francos toma cada día sete pastillas para paliar a tortura que lle producen das súas hernias discales

05 jun 2018 . Actualizado ás 05:00 h.

Ana María Carneiro Francos vive un auténtico suplicio desde hai meses. Esta veciña de Quiroga Palacios de 67 anos ten dúas hernias discales na zona lumbar que asegura que lle foron diagnosticadas fai algún tempo. Esta lesión prodúcelle unhas dores «tan insoportables» que lle obrigaron a pasar en só uns días do «bastón ás muletas». A súa irmá Carmen lamenta a situación que vive Ana María: «Están a convertela nunha persoa totalmente incapacitada e dependente». A pesar diso o seu caso non tivo, na súa opinión, unha resposta rápida por parte dos servizos médicos do Hospital Clínico de Santiago.

A muller quéixase de que «só a golpe de queixa e de ser un insistente» conseguiu ir adiantando citas e probas médicas. «Só con reclamacións, acudindo ao servizo de atención ao paciente e sendo moi pesada consegues adiantar probas, e iso non pode ser», lamenta Carmen. O seu calvario empezou no inverno pasado, cando tivo un primeiro episodio de ciática. Tras facerlle unha serie de probas en reumatoloxía, foi derivada a rehabilitación, onde pediron novas probas. Explica que «no volante do médico pon claramente ‘preferente'». Con todo, engade, «só despois de ir directamente a radioloxía, porque non chamaban para facer a resonancia, descubrimos que na anotación non se fixo constar que era preferente. Pero hai que ir alí, que deles non sae». Esa resonancia fíxose «porque nos queixamos e movémonos/movémosnos. Fixéronlla este pasado domingo, ás catro da tarde», comenta a súa irmá. Pero a cita para coñecer o resultado será en outubro próximo. «Escúsanse dicindo que se hai algo grave chamarannos antes. Mentres tanto a miña irmá está con sete pastillas diarias: tres calmantes, tres antiinflamatorios e un ansiolítico, que amais non lle acougan a dor máis que unhas horas».

Ana María e Carmen quéixanse da falta de dilixencia á hora de resolver unha situación, que «altera a vida das persoas. Ata en tres ocasiones habemos ir a urxencias, cando se retorce de dor. Ponlle unha inxección que lle acouga unhas horas e volta a empezar». O que máis lles preocupa é que, «cando ao fin nos dean o resultado da resonancia, dirannos que ten que facer rehabilitación, e novamente á lista de espera. Que hai que agardar anos para unha solución médica definitiva?».

O CHUS sostén que «non é unha patoloxía urxente» e que se chama ao paciente se se aprecia algo grave

 

 

A patoloxía de Carmen Carneiro non é, a pesar do seu testemuño e a dor que sofre, «urxente», segundo fontes do Hospital Clínico de Santiago. Aseguran que a paciente foi atendida nos servizos de traumatología e en rehabilitación, onde se lle pediron unha serie de probas. De acordo con esas fontes, a resonancia está feita, pero falta que sexa informada polo radiólogo. O protocolo habitual do departamento, para todos os casos, é que «unha vez informada, se se aprecia algo urxente ou grave chámase ao paciente para adiantar a cita».

Explican que a consulta de rehabilitación que a paciente ten fixada para outubro foi posta para entón porque o departamento entendeu que non se tería antes a resonancia, que agora se adiantou. Con todo, precisan que Carmen Carneiro recibirá unha chamada telefónica nas próximas semanas para adiantar este consulta, aínda que é necesario agardar a que o radiólogo emita o seu informe. Doutra banda, insisten no CHUS en que a paciente saíu do hospital cun tratamento para a dor, e que agora é necesario agardar a ter todos os datos para seguir coa atención médica. En todo caso, indican que pode acudir a urxencias se o precisa.

En canto ás queixas presentadas, fontes hospitalarias indicaron que no Servizo de Atención ao Paciente só consta unha queixa, que se tramitou despois da consulta na que se lle pediu esa resonancia que xa está feita, e agora debe agardar a ser chamada para coñecer o resultado.

A familia di que, se non recibe atención con urxencia, non descarta denunciar o caso nos tribunais. «O que para eles non é urxente, á miña irmá mantena practicamente incapacitada e retorta de dores».