A rusa Oxana Gracheva e a súa parella cambiaron Madrid pola vida nun pazo rural de Arzúa. A ruta xacobea e a axente inmobiliaria Rosy Costoya son os «culpables»
12 ene 2020 . Actualizado ás 12:51 h.«É un titular con moito significado, porque o Camiño lles ofreceu moito máis do que quixeron agradecer percorréndoo». Quen fala é a autora do titular desta crónica, Rosy Costoya, tan excepcional contadora de historias como axente inmobiliaria. Sen a súa mediación, Oxana Gracheva e José Antonio Fernández-Villarjubín non puidesen dar un xiro copernicano á súa vida, deixando atrás un barrio madrileño con máis de 250.000 veciños por unha parroquia do interior coruñés que non chega aos 350 aldeáns. Conta a parella que, en agradecemento a ter logrado mudarse dun apartamento de 48 metros cadrados a un loft de 200, decidiron facer o Camiño. E en plena peregrinación, experiencia que ela define como «moi sorprendente», el preguntouse: «Que facemos en Madrid» Se calzaron as botas e cargaron a mochila ás costas o pasado agosto, e desde novembro, esta moscovita que hai 15 anos chegou a España para quedar e este madrileño sen máis vínculo con Galicia que «un amigo de Lalín» habitan unha casa grande, con catro séculos de historia, en San Martiño de Calvos de Sobrecamiño, Arzúa.
Coñecido como pazo de Briones, a propiedade «é a primeira vez que cambia de liñaxe familiar», apunta Rosy Costoya, xerente de Galician Country Homes, a axencia de intermediación inmobiliaria á que confiaron a venda os antigos propietarios, dunha familia galega con antepasados aristócratas ligados á realeza. «Foi unha das máis bonitas, nobres, sinceras e serenas que se fixeron, pola alegría de Oxana e Jose de adquirir o que sentiron que era deles, e pola do antigo propietario por vender a quen tiña que vender», lembra Rosy, que aplica unha filosofía de venda que distingue á súa empresa das axencias inmobiliarias ao uso. A chama «neuroemocional» e imprime un sentimento, compromiso e responsabilidade no xeito de traballar que «vai máis aló de pechar unha transacción económica», porque, explica, «é un legado o que estás a transmitir». Por iso mesmo, non pon as propiedades en mans de quen «non creo que honre ese legado que estou a entregar», engade Costoya.
Na venda en Arzúa viu «con claridade meridiana» que Oxana sería a nova propietaria. «Aínda que tiña moitos pretendentes, deille a miña palabra de que lle gardaría a casa, e ante os antigos propietarios defendín que, pese ao desconto considerable, non podían perder esa oportunidade», conta a xerente de Galician Country Homes, a quen a experiencia lle di que «ao vendedor tampouco lle importa tanto gañar 40.000 ou 50.000 euros máis ou menos, se ao final a historia se segue escribindo». Tamén Oxana tivo claro desde un primeiro momento que «a casa era nosa». Ela, observa Rosy Costoya, «soubo ver a grandeza» dunha construción que, despois dunha década pechada, empezou a recuperar xa todo o esplendor que no pasado lle deu a centenaria testadora dos últimos propietarios. Era, segundo contan, unha muller culta, con carácter, de firmes valores e conviccións, e refinadas formas, coa que a nova moradora se sentiu, dalgún xeito, identificada, máis aló da casualidade de ser as dúas fillas de militares. A casa «era unha xoia en bruto que só necesitaba puír para que brillase», afirma a nova dona.