O asentamento figura catalogado como un castro
25 oct 2021 . Actualizado ás 23:56 h.A pregunta que sin duda se facían os homes prehistóricos que se instalaron nas proximidades do que hoxe é Padrón era como podemos asentarnos nun sitio seguro desde o que distingamos a tempo a un posible inimigo, un sitio que ademais teña auga preto e que controle todo este val.
Esas, tamén sin duda, foron as razóns que os levaron a construír un asentamento no alto do que hoxe é O Castelo. E cunha visita alí enténdese o por que.
Así que hai dous xeitos de chegarse á zona. Unha é coller no centro de Padrón a estrada que bordea o xardín botánico, continuar recto e na rotonda, de fronte. Outra é deixar a autoestrada AP-9 na saída Padrón, na primeira rotonda á dereita e chegar á anteriormente citada.
En calquera caso pásase logo baixo a autoestrada, éntrase en Herbón, déixase un coñecido bar á esquerda e apárcase á altura do quilómetro 2 da AC-252 (sinalizado). E a partir de aí, a subir tres cuartos de hora a un ritmo normal. Un ascenso que en ningún momento se fai duro, de feito pode acometelo un neno pero as irregularidades do terreo non o fan apto para ir cun bebé nun carriño.
A indicación inicial é fiarse polo tendido eléctrico e ir pegados a unha muralla que esconde invernadoiros dos famosos pementos, que a estas alturas, se se poden atopar, adoitan picar. Anchura inicial como para que pase un coche e cemento baixo os pés.
Pero iso vai cambiar rapidamente. Porque no primeiro cruzamento, á dereita sempre subindo, vanse deixar un par de vivendas á mesma man con cans escandalosos que cumpren co seu deber de avisar de presenza estraña, pero que están encerrados, así que calma total.
E a partir de aí o excursionista meter nun bosque mixto. En ocasións parece que os carballos pugnan para non ceder nin un milímetro, e noutros lugares é o piñeiro, e o eucalipto a medida que se avanza, o que manda no territorio. Pero en calquera caso trátase dunha zona moi agradable, con sombra que agora non se agradece pero sen dúbida si no estío.
É ese o camiño que utilizaban os antigos poboadores do asentamento O Castelo? A pesar de que algunhas pedras parecen colocadas para reforzar a vía, resulta moi difícil aseguralo. Sólo unha escavación arqueolóxica podería guindar luz, pero é moi probable que a resposta sexa afirmativa. E o é porque por algún lado baixaban a por a auga que corre polo arroio próximo que queda á destra do andarín, e que nos mapas recibe o nome de Castrelo (así, con erre).
E de súpeto ese bosque ábrese e deixa ver á esquerda castiñeiros novos que alegran a vista. Parecen vixiantes do outeiro que está xusto detrás deles, e que é o asentamento.
Non hai que intentar subir por aí, senón seguir máis adiante, onde o camiño morre nunha pista máis ancha que pola esquerda baixa a Arretén . Hai un carreiro que leva ata as murallas, as cales é posible subir, pero a cantidade de toxo é tal que entrar no recinto entra na categoría do sinxelamente imposible.
O que si é posible é gozar da panorámica do val do Sar, con Iria Flavia alá abaixo marcando o Camiño Portugués a Santiago.
Por certo, de cando é ese asentamento? Pois figura catalogado como un castro de forma oval cun eixo de 110 metros e outro de 35. Pero todo apunta a que foi reutilizado na época medieval. En suma, un tesouro en bruto.