Hai enormes ganas de saír ao Camiño

Cristóbal Ramírez SANTIAGO / LA VOZ

SANTIAGO

PACO RODRÍGUEZ

As rutas xacobeas que van atopar os peregrinos non son iguais que antes da pandemia

01 mares 2021 . Actualizado ás 22:10 h.

Que Santiago é o centro de todas as rutas xacobeas é unha obviedad sabida, aínda que algúns intenten prolongar aquelas para rematar noutros lugares (Padrón ten argumentos, conste). Que os diversos Camiños están agora baleiros por completo e que a Oficina do Peregrino adoita expedir cero compostelas ao día, tamén. E a terceira verdade é que todo iso vai cambiar dentro dun mes. Porque con vacinas e medidas restritivas (polémicas ou non, pero efectivas), o virus está en retroceso. E nos 102 grupos de Facebook referidos ao mundo xacobeo respíranse unhas enormes ganas de pór un pé diante do outro. De feito, hai unha chea de saídas programadas. 

Pero do mesmo xeito que a afirmación de que ninguén se pode bañar dúas veces no mesmo río, feita por Heráclito de Éfeso no século V ou VI antes de Cristo, o Camiño que van atopar os peregrinos non é o mesmo de antes do covid. Non respirarán inicialmente a mesma atmosfera -multitudinaria no Francés-, non disporán de todos os servizos e haberá algúns cambios físicos, palpables, á vista.

No que se refire á comarca compostelá, quen percorra o Camiño Inglés é o que máis vai notar os cambios. E para ben, sobre todo no concello de Oroso . A razón: o percorrido en paralelo á zona industrial está a transformarse a pasos axigantados grazas á construción dunha senda que evitará que os peregrinos teñan que sufrir 1.600 metros polo asfalto, que por certo, parecían interminables.

E en Oroso, municipio activo onde os haxa en todo o que se refire ao Camiño, a pandemia non ha desanimado ao equipo de goberno local, que convocou o seu xa clásico premio anual entre os escolares en forma de «Escríbelle unha carta». Todos os anos a carta diríxena a un peregrino que teña pasado por Sigüeiro, e nesta edición correspóndelle ao suízo Heinrich S. Von Zug, quen galopó por estas lareiras un 21 de marzo de fai agora xustamente 490 anos. 

A entrada do Camiño Inglés

Pero volvendo a trázaa en si, Santiago ponse un pouco máis guapo. Despois de decenios coas asociacións pedindo que se arrombase a entrada do Inglés, que percorre o polígono industrial do Tambre polo medio e medio, ao fin conseguiuse. Ou está a piques de rematarse, para ser exactos. A humanización dese traxecto cambiou por completo a súa fisionomía, e aínda que o que o peregrino ve non se pode cambiar, se cambiou o chan que pisa e embeleceuse e organizou toda a parte de atrás do cemiterio. A Xunta tardou en reaccionar, sen dúbida, pero ben está o que ben acaba.

No Camiño Portugués hai dobre sinalización, por Santa Marta ou por Conxo Para ser xustos, a Xunta pode presumir de algo máis, neste caso de deixar impecable -porque así vai quedar- a entrada do Camiño Portugués. Hai que aclarar que, esquecido o desvío polo CHUS -unha aberración sen sentido histórico-, agora o peregrino atópase unha dobre sinalización. Así que pode ir por Santa Marta ou por Conxo. Todo apunta a que esta última é a versión con máis carga histórica, que lle imprime o seu mosteiro e quen nel se hospedaron. E Conxo está a ser remocicado por completo, de tal xeito que o propio edificio loce o que antes non lucía.

Iso si, a cidade non resolveu o seu reto pendente: a súa sinalización. Nos camiños non adoita haber problemas, e para perderse hai que facelo adrede. Pero dentro da cidade impor o callejeo a bobas e tolas. E se esa é a cruz, igualmente procede mencionar a cara: a Oficina do Peregrino consolidouse, o voluntariado é unha realidade, e funciona como un auténtico servizo para o peregrino que, sin duda, xa está a pensar en cantos días faltan para botarse ao Camiño. Ou sexa, en Semana Santa.