Vinte veciños ofrecéronse xa como colaboradores para visitas e axudas
04 ene 2021 . Actualizado ás 23:22 h.Vinte persoas, a maioría mulleres, anotáronse xa no Ensanche para arrincar a rede de colaboración veciñal Acompáñote? Promóvea a asociación veciñal Raigame en colaboración con profesionais de atención primaria da cidade. Suporá estender á zona máis poboada de Compostela, con máis de 17.000 persoas empadroadas, unha exitosa experiencia promovida desde o centro de saúde de Vite, á que se sumou o centro de saúde de Galeras: escoller un grupo de padriños e madriñas que apoien con visitas e outras atencións a persoas que viven en situación de soidade non desexada. Hai 15 padriños e madriñas, cunha media de idade de 65 anos, que realizan ese labor con outras 35 persoas, todas maiores de 55 anos, afirma Isabel Redondo, traballadora social de Vite.
Isabel Redondo pertence ademais ao Programa de Actividades Comunitarias en Atención Primaria e participará na nova rede do Ensanche. Con ela coordinarán a iniciativa Jesús Sueiro, médico do centro de saúde Concepción Arenal; e Xosé Manuel Durán, presidente de Raigame: «Será prioritario identificar casos de soidade e haberá un manual sobre como informar ás persoas interesadas da iniciativa e como proceder para as axudar se é que o demandan», di Durán.
En Vite «iniciamos a experiencia piloto, que denominamos Acompáñoche, en xaneiro do 2019. Orientouse ás persoas que participaron os 12 últimos anos no programa de envellecemento activo e saudable, coidando ao coidador e prevención da dependencia, no centro de saúde. A pandemia obrigounos a reformular todo, incluso o enfoque do programa, que agora busca non un só o envellecemento, senón unha comunidade activa e acompañante», explica Isabel Redondo.
Suspendéronse os talleres. O teléfono, o WhatsApp e as redes sociais tratan de suplir a presencialidad, que se reduciu. «Un padriño ou unha madriña pode chegar ata a 3 ou 4 persoas soas. Ademais de acompañalas, fanlles a compra se llo piden, van á farmacia por algún medicamento que necesiten, e outras atencións que poidan precisar. Desde o centro de saúde tamén chamamos periodicamente a esas persoas soas, pero os padriños e madriñas supoñen un reforzo moi valioso e interesante. Para os talleres e actividades de formación buscamos un novo enfoque. Se se poden celebrar de novo talvez non serán como antes, con ata 55 asistentes, senón máis reducidos; pero agora o máis importante é o acompañamento», avanza a especialista do centro de saúde.
Padriños e madriñas mutuos e escoita agradecida a peersonas que teñen pouco con quen falar
Mari Carmen González Penido e José Antonio González residen no mesmo edificio de Vite: «somos como un padriño un do outro, porque vos dous estamos sós e así nos axudamos entre nós. Cando o sae, deixa a chave na miña casa, para que saiba onde anda», di Carmen. Pero ademais ambos son madriña e padriño que acompañan a outras persoas da zona. «Se ou tempo é bo aproveitamos para dar unha volta, porque nos temos que mover. Somos moi maiores, vivimos en edificios sen ascensor, e notamos Vite moi cambiado respecto de hai máis de 40 anos, cando viñemos para aquí», agrega. Carmen lamenta que a pandemia impida os talleres que organizaba o centro de saúde de Vite; agora acode a unha actividade de memoria, no centro sociocultural do Romaño «onde somos só tres persoas; e pouco máis hai».
Tamén Carmen Vázquez Vigo dá testemuño dese cambio: «cando viñemos había moita mocidade, pero ao crecer formaron a súa familia e agora viven fóra, veñen de visita. Agora hai moitos pisos alugados a estudantes», di. Carmen convive cun fillo que traballa «e pasa o día fóra, por iso teño moito tempo libre e gústame facer visitas e acompañar a outras persoas que están máis soas. Son sobre todo xente que teñen pouco con quen falar; e gústalles que se lles escoite, cóntanme as súas cousas, se lles chamaron, ou visitaron. Agradecen que lles dedique tempo e cariño, outra cousa non necesitan», sostén.