O coñecido como o perruqueiro dos presidentes, retirado fai cinco anos, fala sobre o pasado e o futuro do negocio aberto en 1923 na rúa da Senra. Lembra tamén as últimas anécdotas vividas nela: «Fraga preguntou na barbería por unha foto das Marías; nunca as coñeceu»
20 ene 2020 . Actualizado ás 08:44 h.«Con ganas de gozar da vida sen horario nin calendario». Así de xovial móstrase, e aparenta, aos seus 70 anos José Manuel Touriño, o perruqueiro (retirado fai cinco anos) que saneou cabeleiras ilustres, como a de Fraga, Touriño ou Albor, clientes de renome dos que garda nun álbum dedicatorias e recortes pero sobre os que insiste en non diferenciar. «De portas para dentro todo o mundo é igual», reivindica xa de inicio o compostelán durante unha charla para a que regresa á súa emblemática barbería, «a máis antiga de Santiago», aberta polo seu avó na rúa da Senra en 1923.
Desde a súa xubilación está ao mando de Touriño perruqueiros a súa irmá -«e afillada»-Patricia, quen «vai ser a última da saga na barbería». «Eu non teño fillos e non teño sobriños que se dediquen a iso», explica, atallando tamén os rumores estendidos polas redes sociais sobre un inminente peche. «Mentres a miña irmá siga como perruqueira o negocio non o pecho, nin o vendo. Outra cousa é o local», defende antes de enlazar cun dos temas ante os que se pon máis serio. «Por desgraza están pechando moitos comercios tradicionais, algo que non se debería ter tocado. Santiago perdeu a súa personalidade; o comercio é todo igual», quéixase con amargura, contrapondo a esa tendencia a actual volta a todo o de antes. Pon o exemplo da alza da venda a granel e regresa de inmediato á barbería. «As modas viran pero a barbería tradicional sempre estivo aí. Teño un libro de principios do século XX escritos por un barbeiro da casa real que xa explicaba como se teñen que cortar as barbas. Todo volve. Patricia está facendo a barbería que facía o meu avó», razoa tratando de explicar o resugir da barbería clásica. «Creo que o auxe se debe a que o home con barba vese máis identificado con estes establecementos que cos unisex aínda que iso non quere dicir que sexan barberías só de homes», algo que no seu caso comprobamos. Durante a conversación entran sobre todo mulleres. «Hai moitas fieis», confirma.
Perruqueiro de presidentes
A súa nostalxia crece a medida que lle obrigamos a botar a vista atrás. «Boto de menos aos meus clientes. Eu sempre tiven medo ao apelido, a deixalo en mala situación ao ter sido o meu pai e o meu avó perruqueiros moi coñecidos. Grazas ao meu traballo e ao seu apoio tamén me fun facendo o meu nome. Fíxenme a min mesmo», reivindica o que foi o único alumno home cando estudou barbería en Mestría, en San Clemente.
Non nega a proxección mediática que supuxo ser coñecido como o perruqueiro dos presidentes, salvo do actual. «Feijoo nunca veu», reafirma. De todos é de Fraga de quen garda máis anécdotas. «Impuña. Cando entraba na barbería todos calaban», rememora, antes de sinalar á parede e lembrar como nunha ocasión, e xa tras perder a Xunta, o expresidente preguntoulle por unha foto das Marías que aínda está colgada no local. «Quería saber se eran elas, nunca as coñeceu, algo que me estrañou ao ter estudado aquí. Só me dixo: “Eu vin a Santiago a estudar”». Xunto a esa imaxe situar na barbería outro recordo do falecido mandatario, unha entrevista que lle enviou desde Madrid, xa na súa última etapa. «Subliñoume unha frase miña, a de que tiña un lado esquerdo moi difícil para cortar», lembra con faísca.
«Fraga preguntou na barbería por unha foto das Marías; nunca as coñeceu»
Un sorriso que non perde ao lembrar o máis estraño que lles pediron como «peitear a un boneco dunha torta para unha primeira comuñón ou facer un cambio de look a un home que estaba calvo».
Para o final reservamos a actual etapa de retiro, que aproveita para viaxar, ler e gozar xunto á súa muller. «Estamos xuntos desde os 15. Levamos 44 anos casados. Toda unha vida», subliña con emoción quen durante os seus paseos por Santiago non dubida en visitar a barbería: «Creo que se algo bo fixen é que os meus clientes son amigos».