O Obradoiro viviu un fiestón e centos de mozos alongaron a movida ata o mediodía
03 ene 2020 . Actualizado ás 23:41 h.Cando a luz do día despuntaba en Compostela, centos de mozos e non tan novos seguían dispostos a prolongar indefinidamente a festa. Ás nove da mañá, aínda numerosos grupos de rapaces deambulaban dun lado para outro sen rumbo fixo aparente, e outros botaban a primeira cabezada do 2020 en escalárelas da praza Roxa, nos bancos da praza de Galicia, e nos soportais do Museo das Peregrinacións, en Praterías. Os que tiñan a intención de regresar a casa agardaban a súa quenda nas paradas de taxi con moita paciencia e as últimas cervexas na man. Os profesionais do volante non tiveron descanso para poder atender a todos os grupos de composteláns que elixiron a opción de transporte público para regresar a casa tras unha noite de exceso alcohólico. A demanda de vehículos non se normalizou ata que comezou a funcionar o autobús urbano e os rapaces fóronse para as paradas de autobuses.
Sen botellón
As centos de persoas que recibiron ao 2020 fose de casa optaron polas festas organizadas nos locais de hostalería nocturna, e non se produciron concentracións de mozas no Campus nin outros puntos da cidade, como viña sendo habitual en anos anteriores. As baixas temperaturas, menos de dous graos nas primeiras horas do novo día, tamén contribuíron á elección de lugares pechados fronte á rúa. A contorna da Praza de Abastos, A Quintana, Preguntoiro e Caldeirería eran un ir e vir de xente ata as oito da mañá, á vez que os servizos de limpeza empregábanse a fondo para deixar as rúas libres de restos.
No Ensanche, o responsable do aparcadoiro do Araguaney, na rúa Alfredo Brañas, comentou que a noite foi tranquila. «Moito menos que un día normal do curso», dixo, e así era a xulgar polos escasos restos tanto nesta como noutras rúas da cidade. Salvo un par de vomitonas, Alfredo Brañas librouse do botellón que é habitual cada semana. Na rúa Poza de Bar, cando a Sala Matatesta xa pechara, varios grupos de rapaces quedaron apurando as súas copas na carballeira de San Lourenzo e na contorna da piscina universitaria. A festa prolongouse ata pasadas as nove da mañá en Gómez Ulla e en República Arxentina, e máis concretamente, ante a porta das dúas discotecas. Xa de día, había anunciada unha festa nun nave abandonada da contorna de Vite, onde a intención era permanecer durante toda a xornada.
A partir das cinco da mañá e ata mediodía, nas cafeterías servíronse centos de litros de chocolate acompañados de quilos de churros recentemente feitos. Nos cafés era doado saber quen iniciaba a súa xornada laboral e quen estaban a piques de pór o broche de ouro a unha longa noite de festa. Os abelorios dos vestidos delas e as gravatas dos traxes deles delataban aos do segundo grupo.
A sorpresa, aínda que anunciada con carteis nos seus cristais, foi a non apertura do café Galicia na rúa San Pedro de Mezonzo, un dos locais máis concorridos das madrugadas do primeiro día dos anos de varias décadas. Neste local, numerosas xeracións acudían máis para comer que para tomar o chocolate con churros, e os seus camareiros serviron durante anos racións de callos, pito asado e bocadillos quentes, entre outros manxares aos seus clientes. Este ano, o seu peche puntual colleu de sorpresa a máis dun grupo de descoidados.