Ao Nadal quixeron apagala gobernos como o de Compostela Aberta en Santiago. Convertela nun Entroido en Madrid ou descarnarla en Barcelona arrincándolle o seu auténtico significado. Todos fracasaron porque o Nadal é invencible. Soportou todo tipo de agresións e segue sendo a festa máis importante das que se celebran neste planeta. E, si, é unha festa relixiosa. Porque o que se conmemora é que fai máis de dous mil anos, na cidade de Belén, no que entón era Judea, naceu un home ao que chamaron Jesús e que para moitos foi o Mesías. O Deus feito home e morto na cruz polos nosos pecados. Crea cada un o que queira crer, o certo é que é tal a transcendencia histórica de Cristo que hoxe en día ata quen non creen nel síntanse á mesa en familia para celebrar o seu nacemento, para conmemorar o Nadal. E tamén a súa mensaxe, a palabra revolucionaria que crebou aos poderes do seu tempo, impregnou todas as ideoloxías que defenden ao home, a súa liberdade e valores como a igualdade, a solidariedade ou a xustiza. O Nadal pode con todo e é capaz de facer posible todo. Como que cristiáns, ateos e fieis doutras relixións celebren xuntos o nacemento de Jesús. Pero sen que para iso os que viven a festa como algo máis que unha sucesión de comidas e ceas, montañas de doces e ríos de alcol, teñan que renunciar á esencia do evento. A festa é cristiá, pero todo o mundo está invitado sempre que respecten a verdade do festexo e non queiran enchelo, por exemplo, de belenes sen a Virxe, San José e o neno.