Reabre ao tráfico a rúa tras unha reurbanización que a modernizou pero reduciu o seu perfil tradicional
16 novs 2019 . Actualizado ás 15:56 h.Tras quince meses de obra e con medio ano de atraso sobre o final comprometido cos veciños polo goberno de Compostela Aberta, onte abriuse ao tráfico a rúa Castrón Douro. Agora poden pasar os coches en sentido único de baixada no tramo entre Pitelos e Curros Enríquez, e os veciños xa acceden aos seus garaxes. No entanto, quedan aínda moitos detalles para rematar por completo a reurbanización deste viario que é cidade histórica e Camiño de Santiago.
Esta intervención é parcial, xa que falta a reforma, agora na súa fase inicial, de Patio de Nais, que permitirá a comunicación coa améndoa do casco monumental desde Fonte de Santo Antonio e Tránsito dous Gramáticos. E aínda cando conclúa a reurbanización de Patio de Nais -pese ao enorme atraso acumulado en Castrón Douro, o actual goberno socialista cre que poderá estar rematada apenas dous meses por amais do prazo fixado inicialmente de febreiro do 2020- quedará pendente o tramo inferior de Castrón Douro entre o cruzamento con Curros Enriquez e o inicio da rúa de Sar, que presenta un estado deplorable e a día de hoxe nin sequera está orzado, aínda que si ten proxecto.
Beirarrúas de formigón
O tramo reaberto de Castrón Douro ofrece luces e sombras a ollos dos veciños. O seu estado anterior era tan lamentable como o tramo que agora resta ata a rúa de Sar, mesmo peor pola presión de tráfico que soportaba. Xa que logo, os residentes veno como un cambio da noite ao día. A redución do ancho da calzada para deixala cun só carril e sentido de baixada -antes era de dobre dirección- e a supresión do aparcadoiro en superficie -había unha vintena de prazas ORA entre Pitelos e Curros Enriquez, á esquerda- permitiron dar unha gran amplitude ao ancho das beirarrúas, necesario non só para o tránsito peonil ordinario, senón tamén porque é o acceso de peregrinos da Vía da Prata cara á Catedral. No entanto, as beirarrúas foron realizadas en formigón, o que proxecta un aspecto cutre, máis aínda en contraste coa pedra dos accesos aos portais dos edificios de vivendas (escaleiras e ramplas) e tendo en conta que é ámbito do Plan Especial, cos seus estritos requirimentos de uso de materiais nobres.
O formigón das beirarrúas, o asfalto da calzada e a eliminación das árbores (dunha vintena, quedaron dúas) e da zona axardinada da praza a diferentes niveis, xunto á instalación de farois de báculo no lado descendente dereito, minguaron notablemente o carácter tradicional de Castrón Douro e deshumanizárona, acentuando un perfil duro e pouco acolledor. A isto contribuíu o empedrado total da praza, agora sen sombras, sen paxaros e co cruceiro desprazado do centro cara á beirarrúa, encaixado nun marco de formigón que contrasta co seu pedestal tradicional de pedra. As bancadas que salvan os desniveis da praza substituíndo aos parterres axardinados son unha invitación ao botellón e ao ruído nocturno á porta do bar Fina. Os veciños temen igualmente que os recunchos do viario nos que se habilitaron exiguos parterres fagan a función das papeleiras que tampouco hai na rúa.
Entre os traballos pendentes, falta o remate das fachadas dos edificios cuxos cimentos quedaron ao aire tras a redución do desnivel na metade inferior da rúa, xa que se cubriron chapuceramente con cemento.
Pendente difícil de subir
Esta falta de previsión sobre as consecuencias da redución da cota, que permitiu rebaixar o desnivel entre o nivel da rúa e o acceso a parte dos edificios residenciais, ten tamén un importante impacto no tramo de Patio de Nais entre Pitelos e García Blanco. O desnivel da confluencia coa ruela de Pisión é dun metro e esixe unha actuación complementaria. E, sobre, todo, acentúa a pendente nese tramo, co temor de que persoas maiores ou con dificultades de mobilidade non poidan subilo ou sufran grandes dificultades para facelo.
A incuestionable vantaxe da redución do tráfico en Castrón Douro ten a contrapartida da supresión do aparcadoiro en superficie -quedou unha reserva de catro prazas para un máximo de 15 minutos-, e a sobrecarga de Curros Enríquez e Santiago de Guayaquil para acceder ao centro polo Hórreo e a praza de Galicia, eixo viario xa hipersaturado. Ademais, agora ven obrigados a seguilo os veciños para acceder aos seus garaxes cando proceden do periférico, de Sar ou da ligazón do Gaiás da AP-9, o que ao cabo do ano sumará varios centenares de quilómetros aos seus vehículos. Na nova ruta descendente pola rúa de Pitelos -onde se suprime o aparcadoiro excepto de 9 a 9.30, de 12.30 a 13.30 e de 15 a 15.30 e 17 a 18 horas para dar servizo ao colexio da Inmaculada- ofrecen algunha dificultade o acceso á primeira desde o Hórreo e, por visibilidade reducida, a súa confluencia en Castrón Douro.
O que non se ve é probablemente o mellor da reforma de Castrón Douro: a renovación total da canalización de servizos e a instalación da rede de gas natural. E, entre o que se ve, chama a atención que se instalaron novos farois que imitan ás antigas e que proxectan luz branca no canto da ámbar das xa existentes, o que acaba por sobrepor, tamén pola noite, unha mal entendida modernidade a este viario histórico.