Robson André Cuevas : «Saio do albergue de Xoán XXIII co corazón cheo»

Patricia Calveiro Iglesias
p. Calveiro SANTIAGO / LA VOZ

SANTIAGO

PACO RODRÍGUEZ

O perruqueiro brasileiro afincado en Santiago corta o pelo gratuitamente cada semana a persoas sintecho

23 ene 2019 . Actualizado ás 08:45 h.

Cada martes pola mañá Robson André Cuevas Alves (1981, Brasil) acode ao albergue de Xoán XXIII para transeúntes. O perruqueiro empezou no oficio con 17 anos no seu país de orixe. Conta que chegou en novembro do 2017 a Santiago. «No Brasil tiña o meu barbería. Pecheina e vendín todo o que tiña para vir para aquí en busca dunha vida mellor. Alí faciamos o mesmo. Pechabamos o local unha vez ao mes e saïamos para axudar ás persoas que non se podían permitir un corte de cabelo», indica o voluntario, de 37 anos, que en febreiro cumprirá un ano colaborando co centro dos franciscanos en Santiago.

Onte atendeu no albergue a tres usuarios, todos homes, aínda que en casos excepcionais tamén atende a mulleres para sanear o cabelo, aínda que este é un rodeo no que non adoita cabalgar, subliña. Explica que algúns son habituais, como Manuel, ao que lle leva cortando o pelo «desde o primeiro día». E outros, como Francisco Prieto Heredia, estréanse no servizo. «Paréceme estupendo. Non che cobran nada e ao estar sen recursos é unha axuda», indica o malagueño, non só a nivel estético, tamén para facelos sentirse un pouco mellor consigo mesmo e reforzar a súa autoestima, moitas veces minada.

Prieto chegou fai uns días a Compostela, o pasado 27 de decembro, e ten que tragar saliva e coller forzas para contar o motivo polo que veu: «Hai un ano e medio que se morreu a miña parella. Quixen cambiar de vida porque Madrid me estaba matando. Demasiados recordos. Estando el enfermo xubileime para coidalo. Hei visto que, coa miña pensión, podo vivir aquí moito mellor e decidín quedar para pasar páxina. Vin pasar a Noitevella e quedei sen diñeiro. Déronme acubillo en leste albergue e o venres, que cobro a miña pensión, marchareime a un cuarto que xa teño».

Barbeiro e confidente

É só una das historias que Robson oe cada semana no albergue. «Todos os días hai unha persoa diferente contando os seus problemas. Ás veces non teñen a alguén co que falar», apunta. Ademais de perruqueiro, é o confidente que necesitan para contar as súas penas e desafogarse.

Robson soubo dos servizos que presta o albergue franciscano por unha mala casualidade: «Eu estaba enfermo. Fíxenme unha ferida na man facendo deporte e collín unha bacteria. Unha amiga brasileira díxome que aquí había un médico que me podía atender. Como vin que axudaban a outras persoas e eu facíao no Brasil, preguntei se eu tamén podía colaborar. E desde entón. A verdade é que estou moi contento. Gústame axudar ás persoas, saio de aquí co corazón cheo, de vida e de esperanza. Creo que se todos fixésemos algo polos demais o mundo sería mellor».

Robson asegura que co seu voluntariado non só gañan os usuarios do albergue, tamén el: «Estou sen traballo, só saco uns euros cortando o pelo en casa a coñecidos, a maioría brasileiros, e só saio para vir aquí. É unha forma de sentirme ben e axudoume moito a mellorar no español, porque cando cheguei non sabía nada».

Capaz de facer verdadeiras virguerías coa recortadora, coa que debuxa todo tipo de figuras, no albergue adoita cinguirse a cortes básicos: «Non podemos facer eses cortes modernos porque temos só unha maquinilla e non serve para iso. Faría falta unicamente unha para contornos, para facer degradados. Polo resto, arránxome ben co que hai».

Aínda que non se sente máis cómodo escoitando aos seus clientes que falando das súas propias penas, conta que ten dous fillos e recoñece que se veu a España foi para poder axudar á súa familia. A súa maior ilusión sería «ter a miña propia barbería e que viñesen todos para aquí, porque se vive mellor e non hai tanta violencia como no Brasil. Cando abrimos a barbería alí estabamos a rogar a Deus que nos protexese, porque moitos rapaces se dedican a roubar á xente que traballa», relata.

O albergue. Fundado nos anos 70 polos franciscanos, abriuse como entidade social no 2010.

Servizo de barbería. Ofrécese os martes, de 10.00 a 12.00 para os usuarios, un máximo do cinco ao día. A prestación gratuíta púxose en marcha no 2010 e Robson é o terceiro perruqueiro.