A historia deste alemán que durmía nun caixeiro da praza de Galicia de Santiago e que agora publicou un libro deu a volta a España e fíxolle famoso
01 may 2019 . Actualizado ás 17:46 h.Moitas cousas hanlle pasado a Michael Martin desde que unha reportaxe nas páxinas deste diario deu a coñecer a publicación do seu libro Nunca sabes onde lévache a vida, no que narra como deixou o alcol e as drogas e pasou de ser un esmoleiro sen fogar que pedía no caixeiro do Banco Santander da praza de Galicia de Santiago a un escritor completamente rehabilitado que acaba de presentar a súa autobiografía nas feiras do libro de Frankfurt e Viena.
Este alemán de 64 anos tocou o corazón de moitas persoas de toda España co seu relato de máxima superación. Toda unha inspiración para todos aqueles que ven abocados a situacións difíciles. A súa historia chamou a atención de máis medios de comunicación, entre eles dúas canles de televisión de ámbito estatal que lle converteron nunha persoa moito máis coñecida do que estaba acostumado. Unha notoriedade que, admite, «tenme un pouco nunha nube e dáme certa vertixe», pero que tamén lle produce moita felicidade porque ve recompensado o seu esforzo co cariño que vai cultivando a cada paso. Esa satisfacción ben se lle nota nos seus ollos, que brillan, e no seu sorriso, que se lle quedou esculpida na cara.
Ese afecto procede ademais, en moitas ocasións, de persoas totalmente descoñecidas, o que lle impresiona aínda máis. Estes días frenéticos están repletos de fermosas anécdotas que a Michael e á súa esposa, Susana Menéndez -a avogada que lle axudou a deixar o alcol e a rúa-, tocáronlles a alma. Por exemplo, tras a súa participación no programa Viva a vida de Tele 5, que presenta Toñi Moreno, estaban agardando o seu tren na estación de Chamartín e unha muller achegóuselles coa única intención de dicirlles que lles viu na televisión e que se quedou prendada pola súa historia. «Díxonos que só quería darnos un bico e deixounos sen palabras», relata ela.
Non foi a única reacción deste tipo que recibiron ultimamente. Ese mesmo día, cando xa estaban no avión que lles ía traer de volta a Santiago, a sobrecargo do voo quedóuselles mirando ata que caeu na conta de por que as súas caras facíanselle tan familiares. «De súpeto, díxonos que nos viu o domingo no programa de Toñi Moreno e que lle impactou a vida de Michael e como afrontara tantas dificultades», lembra Susana.
Michael tamén tivo que atender a chamada de xornalistas doutras cidades españolas polas que deixou a súa pegada na súa deambular polo país. Por exemplo de Logroño, onde a súa nova vida tamén encheu as páxinas dun xornal local e as ondas hercianas da radio da capital rioxana.
Ademais, tras o seu paso pola feira do libro da cidade alemá de Frankfurt, hai pouco que Michael e Susana desfixeron as maletas tras o seu paso pola de Viena. Na capital austríaca, conta el, «traballamos moito para dar a coñecer o libro». Nunca sabes onde lévache a vida está escrito en alemán e aínda non foi traducido ao castelán, polo que a promoción se está centrando polo momento nos países de fala xermana.
A editorial na que está dispoñible o libro é Novum Verlag, aínda que a idea que teñen é agora poder traducilo pronto ao galego ou ao castelán porque é en Galicia e noutras partes de España onde se desenvolve a última e épica historia da vida deste alemán. Esa en a que acabou alcoholizado e vivindo na rúa para rehabilitarse por completo grazas á axuda da que despois se convertería na súa esposa, Susana, e doutras persoas vinculadas a Cáritas. De momento, na web www.michaelmartink.com pódese reservar o libro no seu agardan que non moi afastada edición en español. Hai moita xente que está a desexar poder ler a historia nas propias palabras de Michael.
Na súa páxina web pódese reservar o libro en castelán porque agardan traducilo pronto
Moitas persoas achéganselle para agradecer o testemuño que deu co seu relato
De estudante de medicamento a soldado: unha biografía de película que podería levar á pantalla
Michael Martin viviu tanto que é difícil encerrar en palabras todo o que lle deparou a súa ir e vir. Estivo arriba, cando foi estudante de medicamento e noivo dunha famosa cantante alemá. Estivo ao límite, cando loitou na guerra en Chad contra as tropas libias de Gadafi enrolado na Lexión Estranxeira francesa. E estivo abaixo, moi abaixo, sepultado no inferno das drogas, do alcol e da mendicidade. O amor salvoulle. A avogada que lle estaba axudando aos poucos foise namorando del e el dela. Así que cando Michael tivo un arrebato e fuxiu da casa do párroco de Teixeiro na que estaba aloxado e traballando, ela non o dubidou e foi na súa busca. Foi nese momento, en xuño do 2015, cando comezou a súa historia como parella -aínda que estaban xuntos desde febreiro- e é tamén nese máxico instante cando este alemán risueño e de corazón enorme puxo o contador a cero e comezou esta nova vida que demostra que non hai tropezo que non permita volver levantarse.
No seu blogue no portal web católico Aleteia, Dolors Massot faise eco desta inspiradora historia e fai unha reflexión interesante: «Ás veces Hollywood laméntase de que non atopa contidos para películas. Se os guionistas len a historia de Michael, é posible que atopen nela todo o necesario para armar o filme romántico do ano». Talvez esa chamada chegue algún día, quen sabe, pero mentres Michael ten soños moito máis mundanos. «A min gustaríame ter unha casiña, un terreo, un burro, sete cans, uns patos e vivir tranquilo coa miña muller e os seus fillos», sinala. A maioría dese soño hase feito xa realidade e se algo sabe el mellor que ninguén é que nunca sabes que che depara o futuro.