Madruga, avión, comida e partido

Manuel García Reigosa
M. G. REIGOSA SANTIAGO / LA VOZ

SANTIAGO

PACO RODRÍGUEZ

O Santiago Futsal visita ao Gran Canaria sen tempo para reporse da viaxe

17 novs 2018 . Actualizado ás 05:00 h.

Os xogadores e o cadro técnico do Santiago Futsal terán diana ás catro da madrugada para viaxar ata Las Palmas de Gran Canaria en avión, vía Madrid. Se non hai demoras nos voos, chegarán co tempo xusto para comer, descansar minimamente e desprazarse ao Pavillón Centro Insular para medir forzas co Gran Canaria a partir das 20.30, horario peninsular. E mañá toca outra madruga para facer a viaxe de volta.

Non é o itinerario ideal para encarar a contenda, pero a austera realidade económica do club manda e o cadro de persoal adáptase, tal e como subliñou o adestrador, Santi Valladares.

Falta de pegada

Ao técnico o que máis lle preocupa é a dificultade para facer gol do cadro de persoal, que chega en zona de descenso: «Non temos pegada, desde que empezou a competición. Iso trabállase, pero require especialistas». Por contra, destaca que «o equipo mellorou moitísimo. A nivel defensivo, é dos máis solidarios que hai. Os resultados, excepto o de Burela, son moi axustados».

Tamén subliña no haber do Santiago Futsal a boa química do grupo: «Os resultados positivos sempre axudan. Pero o vestiario deste ano é distinto ao de anos anteriores. Só lembro outro como este, en todo o tempo que levo como adestrador. É un equipo francamente unido, resolutivo. Está concienciado de que estamos aí abaixo. É unha situación de alarma, pero ámbar, non vermella. Imos xogar a unha cancha na que o rival está como nós, recentemente descendido. Ten urxencias, tampouco se adaptou ao que é a Segunda División. A vantaxe que teñen é que xogan en casa».

Tamén teñen ao seu favor que reúne un persoal con máis experiencia: «Dispón de veteranos como o peche Julio , o pivote Juanillo ou Cachón, que estivo aquí e é un xogador que sabe dabondo de que vai isto. Tamén ten a Velasco, que xogou aquí o ano pasado, Saúl... É un equipo veterano».

O que non perde o Gran Canaria é o selo do seu adestrador, Suso Méndez, que converte ao equipo insular nun colectivo imprevisible, tan capaz de irse á lona como de levantarse e soltar un croché. Tampouco lle treme o puxo para arriscar co ataque de cinco, mesmo durante máis minutos que xogando con porteiro e catro de pista. Así estivo a piques de sorprender ao Burela, ao que arrincou un empate a tres goles. É unha dificultade engadida para o Santiago Futsal, que aínda ten a baixa do brasileiro Everton.