47 anos dedicados á nenez compostelá

Xosé Fco. Reboiras

SANTIAGO

CEDIDA

Ou irmán Salvador Fernández foi profesor non colexio La Salle de Santiago

21 sep 2018 . Actualizado ás 05:00 h.

ló polo 18 de agosto de 1971 chantou as súas raíces no colexio La Salle un asturiano forte e rexo, co vigor dos seus 43 anos. Chegaba a Compostela cun feixe de ilusións e cargado de proxectos educativos, porque o seu sempre foi o contacto cos nenos na clase, nos patios, nas diversas actividades escolares e extraescolares.

Quen lle ía dicir ao noso amigo que en Santiago ía botar outros 47 ata cumprir os 90! Estamos a falar do Irmán Salvador Fernández Gutiérrez. Durante anos e anos, nas súas clases de 3.º e 4.º de Educación Primaria impartiu a docencia, como intelixente e experimentado mestre, a centos de nenos e nenas, que levaron o seu selo e gozaron da súa pedagoxía e sabedoría.

No curso 1972, ao ano de estadía no colexio, xa recibiu o encargo da Xefatura da Sesión e do control dos autobuses, encargo este último que desempeñou ata hai uns anos. Durante 4 anos, de 1983 ata 1986 acompañou durante unha semana os alumnos que ían a Manzaneda para iniciarse na arte de esquiar. Outra das súas actividades, xunto co profesor Xosé Manuel Baña, foi a preparación durante varios anos das Primeiras Comuñóns con grupos de máis dun cento de alumnos do colexio e de fóra, que logo a facían no centro, en varios grupos e nas parroquias.

Ao longo da súa vida docente, fomentou a convivencia e simpatía entre o profesorado, gustaba de ver os compañeiros gozar de animados encontros, algunhas veces rematados saboreando un carneiro ao espeto, arte na que era un consumado esperto.

Xa xubilado, pero aínda rexo, logo de vencer un tumor maligno, e cheo de méritos e de simpatía entre o profesorado, alumnos pequenos e familias, o día 18 de abril pasou a páxina do seu 90 aniversario o «avó do colexio» -para os pequechos do centro- e recibiu a gratitude e o agarimo de todo o Claustro de profesores.

Desde hai un par de meses, retirouse á Residencia que os Irmáns de La Salle teñen en Valladolid, onde se encontraba ben de saúde. Un desafortunado accidente -rotura de cadeira- obrigouno a pasar polo quirófano. Aínda que a operación en si resultou ben, os seus pulmóns e corazón xa un tanto cansos non foron capaces de devolverlle o vigor e a enerxía necesarias. O día 18 deste mes entregou a súa alma ao Mestre, que iluminou a súa andaina educativa e pastoral. Foi un relixioso sinxelo, cumpridor, home de palabra. De relixiosidade lasaliana e profundamente agradecido á Providencia pola bondade con que Deus conducira a súa vida.

Irmán Salvador, ti sempre fuches home festivo, alegre. Desexámosche que brindes pola chegada á meta que te propuxeches: «Ser de Deus vivindo como Irmán». Tócache «escanciar a sidrina do lagar, que se fixo a golpe de sol na pomarada dos teus vales».

Adeus irmán Salvador, que teñas acougo nos brazos quentes de Deus noso Pai.

Ficamos tristes mais xa confiados, que teñas parte no reino da paz.