Chega un histórico, en proceso de recuperación económica nas últimas tempadas, o Joventut, o club de canteira por excelencia que segue fiel á súa filosofía. Cinco xogadores do primeiro persoal proceden das súas categorías de base. E chega cun técnico galego á fronte, Diego Ocampo. Un equipo que antes de comezar a liga, na que só leva un partido (no que fixo sufrir, e moito, ao Barça) xa xogou catro oficiais en Europa.
Duelo galego, pois, nos bancos, Moncho versus Diego. Dous adestradores xa contrastados, de prestixio recoñecido na liga, aínda que aínda novas. E con inicios parecidos no baloncesto, ademais, cunha traxectoria de abaixo arriba, con primeiros pasos en clubs de base galegos, logo adestradores axudantes en LEB e en ACB, e finalmente primeiros adestradores. Dous grandes estudiosos do baloncesto, e dous adestradores coas ideas moi claras, aínda que un pouco distintas, no seu xeito de entender o baloncesto, sobre todo en ataque.
Veremos dous estilos ofensivos distintos, aínda que con similitudes, os dous con moito ritmo, utilizando moitos xogadores, repartindo os minutos, querendo xogar moito en toda a pista, moi do gusto do espectador.
Pero o do Obra, máis de «baloncesto de autor», un xogo quizais máis táctico, con máis bloqueos, máis sistemas, máis normas, posesións un pouco máis longas, tratando de aproveitar ben as súas vantaxes, con moita intención sempre de querer ter o control do xogo, do partido. E o da Penya un xogo diría que un pouco máis libre, máis de conceptos, máis imprevisible, pero sobre todo moi agresivo, pouco especulativo, tratando de buscar o aro rapidamente a través do un contra un, con bo uso dos espazos, con moitas e boas lecturas do bloqueo directo... E posicionalmente ás veces imprevisible tamén, con aleiros xogando de bases, ollo cos posteos, a intres xogando con tres grandes, dous catros e un cinco, ás veces mesmo con dous cincos ao mesmo tempo….
En defensa son conxuntos máis parecidos, partindo sempre dunha boa presión ao balón, tratando de que non circule doado, tapando liñas de pase, asumindo riscos, saíndo nos bloqueos directos, ás veces con cambios agresivos... Dous equipos, dous técnicos, tamén con gran vocación defensiva.
E finalmente a énfase dos dous no control do rebote, a defensa empeza no ofensivo, o ataque no defensivo, ambos os sabedores de que o que consiga dominalo, se o logra algún, terá unha vantaxe importante no ritmo e no resultado.
Agárdase bo baloncesto en Sar. E con «sabor e saber» galego nos dous bancos. Esta vez o Miudiño da bancada, a verdadeira entrada do público ao partido, tamén se entenderá no outro lado.