Arxentina nunca debutara nun mundial cun empate e o país xa fai cábalas sobre os puntos que debe sumar para non dicir adeus a Rusia
17 jun 2018 . Actualizado ás 23:17 h.Pasaron 100 anos ata que a selección de Chile logrou por fin ser campioa de América. Foi no ano 2015. O técnico que acabou con aquela maldición centenaria -cimentada sobre un pasado de desgrazas, complexos e roubos arbitrais-, foi Jorge Sampaoli. Un arxentino que xa levara aos chilenos a sobrevivir ao grupo da morte no Mundial do Brasil e que acabou como verdugo da súa propia patria. Aquela final decidiuse nos penaltis. Chile empezou lanzando e anotou os catro que intentou. Arxentina só marcaría un, o de Messi.
Tres anos máis tarde, o xogo está totalmente revolto; Chile fose do Mundial, Sampaoli no banco arxentino e Messi fallando desde os once metros.
Nin sequera a carta do 10 funcionou ante Islandia. A estrela da albiceleste, o home sobre o que pivota todo, errou e o país saca a calculadora. Nunca antes Arxentina debutara nunha fase final dun mundial cun empate. Mentres o país fai contas, Sampaoli alimenta o seu debate interno.
«Pensar máis no arco alleo que no propio máis aló do debuxo». Son palabras do seleccionador que parecen non concordar cun dobre pivote no que malviven Mascherano e Biglia. O primeiro, afastado da competición de elite, sospeitoso de ter obtido o billete a Rusia máis pola súa afinidade con Messi que por rendemento. O segundo, foco das críticas dun país que suspira por ver ao Celso ou a Banega no once. Arxentina quere máis poesía e menos coitelo.
E vén Croacia, que xa ten tres puntos. Tres puntos e dous centrocampistas punteiros no fútbol mundial que poden acabar por caricaturizar a este combinado, que chegou con penuria e podería marcharse con drama.
Todo é presión nun país de natureza efervescente. A Sampaoli acúsanlle nos xornais do seu país de traizoar o seu credo futbolístico, de querer ser «máis messista que o propio Leo». Darlle a pelota ao 10 parece un bo plan, o problema aparente é que todo o que rodea ao barcelonista é territorio ermo.
A selección suramericana pechará a fase de grupos con Nixeria , esa cincenta que lle goleou fai sete meses. Un encontro tan casual como habitual. Ambos os equipos víronllas na fase de grupos en cinco dos sete últimos mundiais. Nin se contempla unha posible derrota.
Só faltaba Maradona. «Islandia, estamos a falar de Islandia», apuntou. «Xogando así, Sampaoli non pode volver a Arxentina», disparou. Do que se some ante Croacia e Nixeria dependerá o cruzamento de oitavos. Evitar a Francia ou verllas o con Dinamarca, Australia ou a Perú de Gareca. Outro arxentino aspirante a verdugo.
