Lémbrannos constantemente o importante que é aforrar. Pero basta mirar ao noso ao redor para darse conta de que, máis que un consello, soa a chiste. Dinnos que deixemos o café de cada mañá, coma se ese euro e pico fose o culpable de que non poidamos comprarnos un piso. Tamén recomendan reducir as ceas con amigos, aínda que hoxe en día saír a tomar algo equivale, practicamente, a un pequeno préstamo encuberto. E así, entre renuncia e renuncia, parece que o único camiño cara ao futuro sexa encerrarse na casa e mirar o saldo da conta con esperanza. Mentres tanto, os prezos do alugueiro e da compra semanal soben sen ningún pudor. Os soldos, en cambio, practican o minimalismo: sempre igual de contidos. E logo, con toda naturalidade, pregúntannos por que non conseguimos aforrar. O paradoxo é evidente: cúlpase ao individuo mentres se ignora que o custo real da vida converte cada xesto cotián —un café, un menú, un traxecto— nun pequeno luxo. Quizá, antes de repetirnos que hai que aforrar, habería que preguntarse se realmente existen as condicións para facelo. Porque, cos prezos actuais, aforrar non é cuestión de vontade: é cuestión de falta de marxe real para facelo. Ivet Català Navarro. Vigo.
Lombos en Pontevedra
Segundo o Concello de Pontevedra, a normativa referida aos lombos (as bandas elevadas nas calzadas para minorar o tráfico) é máis estrita na cidade que no resto de España. Recórdannos que en Pontevedra non se admiten ramplas que superen o 6 % de inclinación. Respecto a este dato, moitos pontevedreses opinamos de xeito diferente. Hai moitos lombos que superan amplamente ese límite e mesmo o 10 %. Non hai máis que dar unha volta en coche por Monteporreiro, a avenida das Corbaceiras ou a delegación da Xunta. Tamén algunhas bandas incumpren a normativa municipal no referente á distancia mínima admitida, separándose entre elas menos dos 25 metros que marca a norma. Moitos pontevedreses opinamos que ademais de haber un excesivo número de lombos, algúns incumpren a normativa municipal, prexudicando os taxis, autocares e turismos. Santiago Bas. Pontevedra.
Desde a ignorancia
Dámoslles o poder para que invistan os nosos impostos da mellor forma posible, para que fagan os presupostos a fin de gastar con xeito e sentidiño o diñeiro de todos do xeito máis vantaxoso e ao servizo do contribuínte. Que, visto desde a ignorancia, facer as contas dun país debe ser, salvando as distancias, como facer o presuposto do gasto mensual familiar; é dicir, axustar os posibles gastos aos ingresos. E non son capaces de cumprir co seu traballo? E non só iso, senón que compiten entre eles a ver quen o fai peor. Medio Goberno é sospeitoso de mentir e enganar ao contribuínte. Non son capaces de facer as contas. Se non saben canto diñeiro hai, ou se o saben, en que van investir? E canto vai ir en sanidade, en educación, en axudas ao campo —que son quen nos dá para comer—, en estradas, en dependencia, en axudas sociais, en defensa...? De que xeito van solucionar e atender os problemas da xente se pasan o tempo entre insultos e xulgados? Será verdade aquilo de que temos o que merecemos? M. J. Vilasuso. As Pontes.