A exposición permanecerá aberta ata o 23 de xaneiro no Edificio Castelao
05 ene 2022 . Actualizado ás 21:57 h.Ata o próximo 23 de xaneiro, o Museo de Pontevedra abrirá as súas portas á papiroflexia coa exposición Origami, de papel a obra de arte, coa que se «pretende facer un percorrido por todas as modalidades que existen do origami, a arte do pregado do papel onde non cabe a posibilidade de cortes nin pegamentos». A mostra compona unha selección de pezas procedentes de a Escola Museo Origami Zaragoza (EMOZ), «un dos poucos museos de papiroflexia que existen no mundo e o único na súa categoría como museo de autor, o que quere dicir que só amosa modelos creados e pregados polas persoas autoras, motivo que o diferencia cos existentes en Xapón e Corea, que son coleccións de modelos expostos en forma de dioramas. Actualmente a EMOZ conta con máis de 5.000 obras orixinais das persoas creadoras máis importantes internacionalmente».
Desde o Museo apuntaron que se «parte dunha proposta histórica onde se desvelan os inicios do origami tanto no mundo como en España, onde a máxima relevancia recae no Grupo Zaragozano de Papiroflexia fundado en 1944, convertíndoo no primeiro grupo de persoas que se reúnen arredor do pregado do papel no mundo», así como alúdese a que un dos máximos expoñentes nacionais foi Miguel de Unamuno.
O visitante poderá descubrir o mundo do origami percorrendo as distintas seccións que compoñen a mostra, de tal modo que a primeira delas, que leva por título Introdución, aborda a habilidade para crear obxectos, seres ou figuras mediante técnicas de dobrado de papel. Así mesmo, alúdese aos usos que tivo esta disciplina: cerimonial, recreativo, xeométrico, matemático, educativo, artístico...
Da papiroflexia tradicional ao século XX
En Origami elemental profúndase na papiroflexia tradicional, «entendida como o patrimonio origamístico anterior ao século XX, caracterizado por empregar un mínimo de recursos fléxicos, xeralmente pregaduras fixas, fáciles de realizar e de lembrar e que se poden completar en poucos minutos». A terceira zona está dedicada a o Origami esencial, estilo que naceu a mediados do século XX a partir da obra de Akira Yoshizawa, «cun modo de traballar o papel co que o artista trata de expresar unha emoción a través do pregado».
Outro dos apartados, Origami orgánico, céntrase en modelos que seguen patróns da bioloxía, pero tamén da xeoloxía. Trátase dunha tendencia iniciada polo CRIMP, centro francés de investigación liderado polo artista Vincent Floderer e na que se rexeitan «os valores ortodoxos da simetría e da xeometría clásicas para conseguir, mediante o que se coñece como froissage, ou engurrado». Isto é, que as pezas aludan, «ás veces con precisión, ás veces vagamente, a texturas propias de formas xeolóxicas ou biolóxicas».
Do hiperrealismo ás figuras xeométricas
O Origami hiperrealista mostra deseños que buscan acadar o máximo realismo e o detallismo, pero sen chegar a sacrificar a expresividade. Os máximos expoñentes desta corrente son as figuras con forma de insectos, animais de pequeno tamaño ou plantas, «co obxectivo de que se puidesen confundir cun animal ou con vexetais reais». E na área de exhíbense obras nas que «o papel exprésase volumetricamente grazas a un coñecemento preciso das súas características e das súas propiedades para manter formas e volumes por medio de arredondamentos e contraarredondeamentos, pregaduras e contrapregaduras e todo coa máxima de 'só pregar'».
A exposición, así mesmo, recréase co Origami xeométrico naquelas «pezas modulares obtidas mediante procedementos de pregado fixos e repetitivos que, repetidas, a modo de ladrillos, e convenientemente ensambladas forman un todo», mentres que o Origami teselado mostra creacións nas que o plano bidimensional transfórmase nunha estrutura tridimensional. Xa para rematar, e na sección Non origami incídese en o metaorigami que inclúe obxectos de papel tratados de forma heterodoxa desde o punto de vista da papiroflexia e con materiais distintos do papel, caso de tea, cartón ou metal…