Cada vez máis novos, así son os pacientes que se inician coa toxina e o ácido hialurónico para tratar as engurras máis incipientes. Tres médicos estéticos e un dermatólogo valoran unha tendencia que xa se estendeu na rúa
04 ago 2021 . Actualizado ás 10:15 h.O bótox e os recheos xa non son cousa de celebrities . Nin sequera de xente de mediana idade. Dar máis volume ao beizo, tratar a ojera ou atenuar as patas de galo aos 30, e mesmo antes, converteuse en algo cada vez máis frecuente. Tamén en Galicia. Así o confirman tres médicos estéticos e un especialista en dermatoloxía consultados para esta reportaxe. Son moitos os que non queren agardar a ver os efectos do tempo no seu rostro e lánzanse a corrixir esa engurra antes de que siga avanzando. É esa nova clientela que se uniu á natural, a de pacientes con máis anos que cada vez lle teñen menos medo á picada.
«A partir dos 21 anos xa empezan, habitualmente co recheo de beizos, blanqueamiento dental e algunhas ojeras. E cos 30 xa tratan patas de galo, entrecejo, fronte, recheo de pómulos, asuco labiogeniano, a chamada engurra do riso, e tamén a da amargura, debaixo das comisuras», di o doutor Javier Valero, cirurxián plástico na súa propia clínica e xefe de servizo no Chuac. Esta nova realidade de pacientes novos compártena as cirurxiás plásticas Silvia Murias e Virginia Archanco, que exercen nos hospitais Quironsalud da Coruña e Pontevedra. Archanco identifica dúas claras tendencias entre o público de menor idade. Como Valero, destaca o uso de ácido hialurónico para dar volume aos beizos, e tamén os foxy eyes, unha mirada felina que se logra coa elevación da cola da cella. «Doutra banda, a xente de entre 35 e 40 pregunta moito pola toxina botulínica, porque se ha desmitificado o seu uso en persoas máis maiores, pero fóxese desas frontes lisas e inexpresivas. Perdeuse o medo a ela», apunta.
«Eu xa atendo a pacientes de 26 ou 77 anos, pero a idade non ten nada que ver. Podes ter máis anos e a pel mellor, e ao revés. Agradécese que os pacientes sexan novos, porque os resultados son extraordinarios. O tratamento nunha persoa madura coa pel moi engurrada xa non é o mesmo nin vai ser tan rápido, e necesitará máis acedo hialurónico», sinala Silvia Murias, que engade que neste tipo de pacientes tanto o mesobótox -que combina a toxina, o ácido, vitaminas e outros compoñentes-, como os fíos tensores no terzo inferior da cara, reborde mandibular e pescozo, son dúas técnicas moi demandadas.
Javier Valero asegura que hai dous grupos de pacientes. «Nun están os que xa teñen as engurras marcadas, que adoitan pórse toxina botulínica no terzo superior do rostro e acedo hialurónico no perfil medio para recuperar o volume que perdemos pola idade, que é coma se desinflásese a zona. No segundo están quen acoden a estes tratamentos de forma profiláctica ou preventiva, e entre os que é frecuente a toxina para que esas liñas de expresión non se convertan en engurras, e tamén os recheos na zona do asuco das bágoas, as ojeras, un pouco nos pómulos e ás veces no asuco labiogeniano». Do mesmo xeito, revela dous signos para dar o paso (quen o teña claro): «Cando en repouso xa temos a engurra, é o momento indicado para facelo. E agora no verán, as marcas brancas do sol debuxando as engurras son unha pista de que xa son avanzadas e de que contraes esas zonas con intensidade».
Agora mesmo os retoques faciais arrasan, no terzo superior da cara porque é a que levamos ao descuberto e na que máis nos fixamos coa máscara posta, pero tamén no inferior, aproveitando que vai tapado para ocultar calquera hematoma pasaxeiro. Neste sentido, o mellor espello para saber como se comportará a nosa pel cos anos, indica Valero, non é outro que a propia familia: «As engurras teñen moito que ver cos xestos, que aprendemos da nosa nai ou o noso pai. A gran vantaxe é que se as localizamos e tratamos de forma preventiva, ese asuco non se vai a pronunciar tanto porque ou o estamos enchendo co ácido, ou o estamos paralizando coa toxina botulínica, que paraliza o músculo para que non faga ese movemento de forma tan frecuente».
Claro que non hai que pasarse, e Valero non é alleo a esas figuras de cera que ás veces pasean polas rúas. «Todos vimos a xente así, e por iso hai que ter coidado cos tratamentos. Non pode quedar unha cara repasada. Temos que ter precaución, segundo a zona na que se administren, elixir ben con quen, e que a dose sexa a adecuada. O mesmo co composto, porque o barato sae caro. Hai quen o abarata diluíndoo», advirte.
A adicción é un feito en moitos pacientes que, unha vez que ven ben, queren máis. «Ocorre máis co ácido. É certo que son tratamentos temporais, polo que tes que recorrer de novo a eles, e co tempo sempre xorden novidades e cousas coas que un quere estar ao día», di Silvia Murias, ao que Virginia Archanco engade: «Cando levamos enchendo, por exemplo, o beizo moitos anos, o que ocorre é que o ácido se vai degradando lentamente, polo que non se acumula. Usalo sempre baixo criterio médico non reverte en ningún prexuízo para a mucosa ou a pel. Tamén nos pasa ás veces que unha persoa vén, éncheselle, e aos dous ou tres meses diche que quere máis volume. Aí é moi importante o criterio do profesional, e saber xestionalo e dicir ‘non é o momento'. Temos que ser nós os que poñamos a cordura en determinados casos».
DEMASIADO PRONTO?
O dermatólogo Jesús del Pozo está absolutamente en contra da toxina e os recheos nos pacientes novos. «Non estou en contra destes tratamentos e parécenme dúas das mellores técnicas de medicamento estético que existen para o rexuvenecemento, pero non estou a favor da súa administración a certas idades. Con 30 ou 40 anos, os mellores métodos para rexuvenecer son non tomar o sol, facer deporte, levar unha dieta equilibrada e, por suposto, non fumar. Serven para todas as persoas e saen moito máis baratos», resolve o especialista, que engade: «Talvez o que hai que facer é cambiar os hábitos de vida, e non seguir coa miña vida de desastre e encher isto para parecer máis novo. É triste ver que en Miss España, o cento por cento desas nenas de 18 ou 20 anos están operadas».
Do Pozo advirte de que a periodicidade que require a toxina botulínica pode facer que co tempo perda efectividade e haxa que inxectar unha maior cantidade. É dicir, pode desenvolverse unha inmunidade cara a ela, «aínda que existen diferentes tipos e hai algunhas con menor risco, pero sempre o hai». Do mesmo xeito, o dermatólogo avisa de que o ácido hialurónico se reabsorbe case todo, «pero nalgunhas peles non absolutamente», e sinala que a destreza do profesional é vital para non picar un vaso ou unha zona inadecuada. Con disparidades e moitos matices, que os retoques se están adiantando é un feito. E que Galicia non é allea a esta tendencia, tamén.