O atraso do toque de queda, agradécese. Os alivios na hostalería son mediocres e mellorables. Pero persiste a sombra dun novo peche
18 abr 2021 . Actualizado ás 05:00 h.É unha situación chocante que bordea a contradición. Desde o venres estreamos alivios notables para a vida cotiá e o lecer como a hora máis de vida no exterior antes de recluírnos nos nosos domicilios e a ampliación de horarios para ceas. Aínda que só en restaurantes. Pero en cambio, a taxa de incidencia polo aumento de contagios segue crecendo, lenta pero inexorablemente. Tanto na cidade de Pontevedra como, sobre todo, nalgunhas localidades do Salnés.
Aí está o caso do Grove, perimetrado e coa hostalería pechada baixo sete chaves. Aí están tamén outros concellos da contorna da capital, como Marín, Sanxenxo, Soutomaior ou Vilaboa que figuran entre os quince pontevedreses que militan no nivel medio de restricións a partir do luns. E que, en virtude da súa evolución, poderían evitar, pero tamén penetrarse en restricións maiores.
A Xunta, sempre baixo o escudo do comité clínico, adoptou medidas de distensión para a maioría dos municipios da comunidade en base á melloría que presentabamos. Máxime en comparación con outras autonomías próximas e mesmo con Portugal que manteñen datos epidemiolóxicos peores. Pero ao mesmo tempo, se cerne a sombra crecente do incremento sostido de contagios que, oxalá, non deveña na temida cuarta onda, avisada pola Organización Mundial da Saúde (OMS).
Non é consolo suficiente, pero polo menos uns 600.000 galegos e galegas xa están medio vacinados. Pero sería inconsciente non admitir que estamos no gume da navalla.
Modelo «Díaz Ayuso»
O presidente Núñez Feijoo reiterou que non queren cometer os erros que propiciaron que despois do Nadal nos zambulléramos na terrible terceira onda que tantas vidas e sufrimento volveu a custarnos. Aquela tolerancia coa mobilidade e as reunións familiares, foi fatal.
O equilibrio entre distender as restricións gradualmente para evitar asfixiar aos sectores económicos máis castigados e manter o control da situación sanitaria, non é sinxelo. Ata agora Feijoo cando tivo que decantarse fíxoo pola liña dura. Aí está a secuencia de protestas que a hostalería de toda Galicia realizou nas principais cidades e especialmente en Santiago. A cambio, o Goberno autonómico consignou 160 millóns de euros nos dous plans de rescate ao sector que tivo que despregar entre o 2020 e o 2021 para sufocar as protestas. A un e outro, presentáronse preto de 80.000 solicitudes. As axudas do segundo aínda se están empezando a pagar nestes días.
Comeza a transcender a sensación de que o presidente galego está máis por aplicar un modelo «Díaz Ayuso». Como en Madrid. É dicir, unha flexibilidade aparentemente maior coa hostalería e un reformulo das restricións, só cinguidas a concellos sen estendelas ao resto das respectivas comarcas ou ben ás áreas sanitarias, como tivemos noutros momentos. Confiemos en que saiban dar coa fórmula adecuada.
Agravio comparativo
De momento, a sensación que se transmite é de improvisación. Véxanse as noites do venres e do sábado que serviron para empezar a testar a resposta dos consumidores á ampliación de horarios dos restaurantes ata as once da noite. A impresión é desigual. A medida agradécese polo sector. Pero a continuación xúlgase como «moi escasa» e colleita con alfinetes. Xa foi chocante a forma en que Feijoo explicou na rolda de prensa do mércores, o tope horario. Sen posteriores aclaracións, a normativa expón que o establecemento pode traballar ata as once, pero na práctica, a clientela e os propios traballadores do local deberán encartar antes para cumprir co toque de queda.
Sobre todo, incórrese nun manifesto agravio comparativo que só cabe imputar ao descoñecemento de quen redactaron a orde publicada no DOG. ¡Non pensarán os conselleiros responsables e os seus subordinados que todos os cidadáns poden ir cear a restaurantes de gama alta! Non quero pensar que levar tantos anos subido ao coche oficial, teña desconectado tanto ao propio vicepresidente da Xunta do que é a realidade cotiá do cidadán do montón.
Como se pregunta a asociación pontevedresa Hoempo: que razón hai para que a Xunta circunscriba o ámbito de aplicación só aos restaurantes e descoide ás taperías, mesóns ou outros locais de hostalería con cociña que poden dar ceas? Pensen só nos existentes nas rúas e prazas do centro histórico de Pontevedra.
Medida elitista
Como dixo Iñaki Bretal, flamante nova estrela Michelin, «que diferenza hai entre estar ceando unhas croquetas ou un menú degustación?». Dio quen pode abrir e traballar ata as once no Eirado dá Leña, pero en cambio debe pechar o Loaira ás nove.
Ou como reclamaba nestas mesmas páxinas Adrián Guerra, un dos socios do Bagos, quen lembraba que «hoxe en día os locais somos máis versátiles e pregúntome se as taperías somos máis cutres que os restaurantes. É unha medida elitista», sentenciou. E con toda a razón.
Se a Xunta escoita e toma nota das reaccións do sector, cabe agardar que matice e mellore a orde ampliando o ámbito de aplicación desa ampliación horaria. O contrario sería soberbia.