A artista da cor e da luz, que expuxo as súas obras por primeira vez en 1983, morreu en Madrid aos 70 anos
07 abr 2021 . Actualizado ás 14:48 h.A pintora Carmen Domínguez Vaz, a artista da luz e a cor que levou o nome do seu Pontevedra natal a salas de exposición e eventos artísticos de toda España e ao estranxeiro, faleceu onte aos 70 anos en Madrid, cidade onde residía nos últimos anos. Coa súa marcha, vaise tamén una das artistas máis consolidadas do escenario artístico da cidade do Lérez e un referente no mundo da pintura. Queda o seu legado, representado por unha ampla variedade de traballos onde Carmen Domínguez exhibía a súa habilidade para reflectir a luz e a cor con múltiples texturas e en diversos temas.
Carmen Domínguez, irmá de Miguel Domínguez e tía do concelleiro Rafa Domínguez, comezou a súa traxectoria artística de cara ao público en 1983 en Pontevedra e nesa primeira presentación ante os seus veciños, apadriñouna unha das grandes firmas da pintura galega: Laxeiro. Enseguida empezou a cultivar éxitos e a expor en distintas cidades de Galicia. En 1984, por exemplo, xa expón na Bienal de Pontevedra. As súas obras cruzan o Atlántico e exponse en Buenos Aires e Montevideo. Un dos seus cadros exhibiuse na Expo 92 de Sevilla, na representación galega do Quinto Centenario da chegada de Cristóbal Colón a América. A calidade dos seus traballos e a evolución da súa produción artística suscitou gran interese no mundo artístico español. Hai obras súas en o Museo de Pontevedra, as Deputacións de Pontevedra e Lugo; a Pinacoteca de Granada; os Concellos de Baiona e A Coruña, o Museo do Debuxo en Buenos Aires, o Casino Atlántico nas Palmas e nas coleccións de diversas entidades privadas.
«Traballo como un científico, que inventa unhas pílulas e llas toma para comprobar os seus efectos sobre un mesmo». Así explicaba o seu método de traballo nunha entrevista concedida a La Voz de Galicia no 2013, co gallo de a súa exposición de en Outonos Galegos Lalín. Esta mostra foi o resultado de seis anos de investigación constante, o que certifica a paixón e a precisión coa que Carmen Domínguez realizaba as súas obras. Ela mesma definía naquel entón a súa traxectoria pictórica: «Liberámonos de moitas servidumes, considérome pintora independente, que se monta as súas propias elucubraciones, ao seu aire».
O primeiro estudo de Carmen Domínguez estivo na súa propia casa, foi alí onde un dos seus fillos, Kike, empezou tamén a interesarse pola pintura e os dous, nai e fillo, realizaron exposicións conxuntas como a que levou a cabo na sala Nauta, en Sanxenxo , no 2012. Nesa ocasión, comentou sobre a súa selección temática e metodoloxía: «Creo na beleza e estamos rodeados dela; só hai que pararse a mirala, debemos camiñar máis amodo e darnos conta do que temos dun xeito gratuíto ao noso ao redor. Estas postas de sol, estes amenceres, esa brisa que move as follas, conseguiu unha harmonía espléndida; iso quero transmitir». E visto o éxito das súas exposicións, non hai dúbida de que o logrou. «A arte é ante todo curiosidade, inquietude, esforzo, moitas horas de soidade e un non deixar de mirar ao mundo; para min é a forma que escollín para vivir».
