Iago Martínez Garrido aposta por dar unha segunda vida a materiais reutilizados de cada municipio para convertelos en bancos, papeleiras, aparcabicis... Triunfa a sustentabilidade
20 mares 2021 . Actualizado ás 09:37 h.Os seus deseños e filosofía xa están presentes en varios puntos de España. Desde concellos da área metropolitana de Barcelona, ata o Pirineo aragonés, sen esquecer Galicia. Para Iago Martínez Garrido coidar o medioambiente é algo que lle inquietou desde mozo. «Cando tiña 16 anos xurdiu un proxecto no Concello de Pontevedra para propor ideas sostibles. Nós propuxeramos o tema das hortas urbanas», comenta. Despois dos 90, cando rematou os seus estudos embarcouse no proxecto de Edigal , que é a empresa encargada de «vertebrar todas estas inquietudes».
USAR As TRES «R»
Un dos seus primeiros pasos no mundo do mobiliario urbano foi cambiar as caixas dos cadros eléctricos que hai polas beirarrúas de todas as cidades, xa que son moi daniñas para a contorna. «Están feitas con estireno. É un reactivo químico moi prexudicial para a saúde e para o medio ambiente. Nós, neste caso, propuxemos unha renovación desa materia prima e un cambio estético para conseguir unha maior integración. Todo isto ao mesmo tempo que aplicamos as 3 r: reducir, reciclar e reutilizar».
Este traballo deulles máis visibilidade e puxéronse a crear outras pezas -bancos, papeleiras, aparcabicis- a partir de materiais aos que darlles unha segunda vida. «O máis complicado é que realmente sirva ese material, porque non todo o podes utilizar para o que ti queres. Leva un labor técnico e de filtraje determinado. Aquí é onde se dedica o maior tempo e os maiores recursos destinados», explica Iago. Agora buscan dar un novo impulso para que todos os concellos saiban que poden desenvolver este tipo de iniciativas. «Intentamos que ese mobiliario teña unha identidade e unha esencia do sitio onde se ir instalar. No Pirineo aragonés fixemos uns bancos aproveitando unhas cabinas de esquí que tiñan que ser substituídas».
Ademais, Iago resalta que estes proxectos repercuten no emprego local e na retención de talento: «Se un concello inviste 500 euros nun banco, que saiba que ese diñeiro realmente queda na zona. Podo pór un de importación por 300, que é o que se adoita facer, pero realmente o impacto dese investimento a nivel local é cero. O único que estás a deixar aquí é un residuo que non vai ter outra vida e non vai provir de nada».