O xornal inglés destaca a conquista do espazo público e o adeus á contaminación e o ruído do tráfico
23 may 2022 . Actualizado ás 10:22 h.«As persoas non berran en Pontevedra ou berran menos. Con todo o tráfico, menos o máis esencial, desterrado, non hai motores acelerados nin bocinazos, nin ruxidos de motos, nin xente tratando de facerse oír por amais do ruído. Non é a banda sonora habitual dunha cidade española. O que se escoita na rúa é o piar de paxaros nas camelias, o tintineo das culleres de café e o son das voces humanas».
Así arrinca o xornalista inglés Stephen Burgen o seu relato dos días que pasou en Pontevedra empapándose do modelo urbano. Publicouno onte en The Guardian , un dos xornais ingleses de referencia, e a media tarde era unha das noticias máis lida na súa web. Boa culpa da repercusión tena o titular elixido polos editores de The Guardian : «Para min isto é o paraíso: a vida na cidade española que prohibiu os coches».
Burgen introduce no seu relato citas do alcalde, Miguel Anxo Fernández Lores, e do concelleiro de Infraestruturas, César Mosquera. Pero tamén de cidadáns e de profesionais. Un arquitecto local, Rogelio Carballo Soler , explicou ao xornalista inglés que «a cidade ten o tamaño perfecto para a peonalización. «Podes cruzala enteira en 25 minutos. Hai cousas que poderías criticar, pero non hai nada que che faga rexeitar este modelo».
O reporteiro tamén falou cun grupo de pais «nunha festa de aniversario para nenos», e con eles analizou os proles e os contras do modelo. «O problema é á primeira hora da mañá nas poucas rúas onde se permiten os automóbiles hai atascos de tráfico », achegou Ramiro Armesto, quen engadiu que «non hai transporte público desde os aparcadoiros periféricos ao centro. Pero, doutra banda, vivín en Valencia e Toledo, pero nunca me atopei nunha cidade tan doado de vivir como esta». Outra cidadá, Raquel García, foi a que achegou a frase do titular na súa conversación co xornalista: «Para min é o paraíso. Mesmo se está a chover, camiño a todas partes. E os comerciantes que se queixaban son os que sobreviviron a pesar da crise. Tamén é un gran lugar para ter fillos».
Un terceiro veciño citado no artigo, Víctor Prieto, coincide en que «o que se necesita é máis áreas onde poidas estacionar durante cinco minutos para que poidas levar aos nenos á escola cando chova. Aquí, se chove, e chove moito, as persoas usaban o seu coche ata para comprar o pan. Fano menos agora. Eu apenas collo o coche».
O autor vai balizando o seu relato de datos sobre a rede de aparcadoiros disuasorios, os espectaculares resultados obtidos no que a diminución da sinistralidade viaria refírese ou a ausencia de financiamento autonómico ou central nas obras que transformaron a cidade nos últimos 19 anos.
«Por que o resto do mundo non pode ser igual?»
Sendo a noticia máis lida de a web de The Guardian, non é de estrañar que a media tarde de onte o artigo sobre Pontevedra acumulase cera de 800 comentarvos dos lectores. E a súa maior parte, de británicos admirados polo modelo. «Progresista. Intelixente. Por que o resto do mundo non pode ser igual?», sinalaba un lector. «Que idea tan fantástica -apuntaba outro-. Vivo en Worcester, onde os residentes parecen depender en gran medida dos automóbiles. A mala planificación ha levado a grandes volumes de tráfico que pasan regularmente polo centro da cidade para cruzar o río». «Moitas cidades no Reino Unido florecerían coa conversión a só peonil», valoraba outro lector.
Tamén había comentarios críticos, que se preguntaban polos carrís bici ou por como viven o modelo as persoas con mobilidade reducida: «Os españois dalgún xeito desfixéronse das persoas maiores e discapacitadas e aprenderon a controlar o clima, entón?».
Lea o artigo completo aquí.