Educado cos seus tíos en Mogor, difundiu o modelo urbano da cidade do Lérez no seu país natal
05 jul 2018 . Actualizado ás 11:03 h.Fernando Cota Acuña (Cidade de México, 1987) cruza o Atlántico sempre que pode para pasar uns días na casa dos seus tíos, Cristina Acuña e Suso Sanjorge, na parroquia marinense de Mogor. E é que este é o seu fogar, aínda que teña nacido na capital azteca e a súa carreira profesional desenvólvaa alén do océano. Aquí, en Marín, pasou a súa infancia e a súa mocidade. «Cando era pequeno, con sete anos vinme vivir a Mogor pola situación complicada de México en 1994. Vivín cos meus tíos en Marín ata os 17 anos e despois volvín a México para ir á Universidade. Estiven aquí, en Galicia, media vida». O seu irmán Manuel, un ano máis novo, fixo o mesmo percorrido vital. Fernando estudou no colexio San Narciso, un centro educativo do que garda bos recordos. «Marín é un lugar moi tranquilo», sostén.
Só foi tras selectividade cando regresou a México. Podía entrar por nota en Vigo, pero preferiu probar sorte no seu país natal. Na capital norteamericana, estudou Economía no Instituto Tecnolóxico Autónomo (ITAM). «Desde mozo gustábanme a historia e a política. Primeiro quixen estudar para ser historiador, pero como cría que diso me ía a morrer de fame, vin o programa de Economía. Tamén era interesante e deume por aí», relata. Licenciado en Economía polo ITAM, realizou ademais un máster na Pompeu Fabra, en Barcelona.
Na Cidade de México, antes de irse ao máster de Barcelona, traballou na secretaría de Facenda, un organismo que equivale en España a un ministerio, nun departamento que se ocupaba das relacións con estados e municipios. Despois traballou para a presidencia da Comisión de Competencia en México e estivo uns meses como asesor do Senado para o Partido Acción Nacional (PAN), un dos partidos estatais de ideoloxía de centrodereita. Neste caso, foi testemuña privilexiada da reforma do sector das telecomunicacións e da enerxía.
Asesor no Senado
No país azteca, a cámara alta ten moitísimo máis peso político que en España. «É como nos Estados Unidos, os senadores teñen o mesmo rango que os deputados e máis atribucións». Por exemplo, o Senado ten a competencia para nomear embaixadores e cargos importantes do Estado mexicano así como de ocuparse de revisar a política exterior, precisa Fernando ao describir a súa función como técnico na secretaría de Desenvolvemento Urbanístico da institución. É unha plataforma excelente para difundir ideas e pór en marcha proxectos de interese nacional.
Fernando foi un dos mellores defensores da viaxe o ano pasado da delegación do Concello de Pontevedra a México, co alcalde Miguel Anxo Fernández Lores á cabeza. Incide en que serviu para compartir o modelo de desenvolvemento da cidade do Lérez en terras mexicanas, nun momento en que se estaban estudando proxectos e reformas en materia urbanística.
Esta viaxe cumpriu o obxectivo de dar ideas sobre como contribuír a un desenvolvemento urbanístico ordenado. «Gústame Pontevedra desde neno e cando me metín en temas urbanísticos, lembrábame moito do bo modelo peonil e de usos mixtos que ten», indica. Meu dito meu feito, na apertada axenda de traballo da delegación pontevedresa en México houbo visita ao Senado. Alí explicouse a experiencia do goberno local galego e como se devolveu a cidade aos seus veciños para transformala nun lugar que vale a pena percorrer.
Fernando non oculta a súa admiración por Pontevedra, que percorreu desde que ten memoria, pero en México a cidade do Lérez é descoñecida para o gran público. Como conseguir que o Senado do país americano fixásese no modelo de cidade e convencer os seus responsables para que levase a cabo a visita? Houbo un traballo previo que tivo un valor indubidable e Fernando xogou un papel decisivo. Trouxo a España a Francisco Búrquez, presidente da Comisión de Desenvolvemento Urbano e Ordenación Territorial. Quería que o vise cos seus propios ollos. Esa foi o cartón de presentación e a comarca pasou a proba con fartura.
«Invitara ao meu xefe, o senador Búrquez, a vir de vacacións a Marín. O meu tío, Suso Sanjorge, levouno a varios furanchos e encantáronlle. Meteuse ata dentro da cociña aquí en Galicia», chancea.
Con aquelas incursións culinarias estreitáronse, por así dicilo, os lazos entre ambos os lados do Atlántico. Cando chegou a hora de falar de urbanismo, Pontevedra saíu airosa do reto, porque Búrquez xa coñecía a calidade do modelo que se ía expor.
Agora as eleccións mexicanas deron un envorco á composición da cámara senatorial e Fernando buscará outro traballo. Mentres tanto, estes días gozou de tempo de tranquilidade, facendo sendeirismo pola comarca do Morrazo ou bañandose na praia -«aquí a auga está conxelada, pero nun día de moita calor cae moi ben»-.