Begoña Cerqueiro: «Asumir o alugueiro dun local para pacientes con párkinson é inviable»

Cristina Barral Diéguez
cristina barral PONTEVEDRA / LA VOZ

BUEU

Begoña Cerqueiro, presidenta de Apropark, ayuda a una usuaria de párkinson en la sede central de la asociación en Bueu
Begoña Cerqueiro, presidenta de Apropark, axuda a unha usuaria de párkinson na sede central da asociación en Bueu CAPOTILLO

A asociación provincial Apropark combate como pode a falta de espazo para as terapias na súa sede central de Bueu

18 abr 2021 . Actualizado ás 18:15 h.

Desde o ano 2005 a Asociación de Párkinson da Provincia de Pontevedra (Apropark) ten a súa sede central na planta baixa da antiga Casa do Mar de Bueu . O colectivo espreme desde entón un local que se xa se lles quedaba pequeno o é aínda máis polas medidas anticovid. A Consellería de Política Social, que asume o custo anual dos gastos de mantemento -9.500 euros-, apunta que en Galicia só hai previsión de devolver ao Instituto Social da Marina (ISM) aqueles edificios «onde se entenda que o seu uso non é óptimo. O que non se quere é ter edificios públicos baleiros e deteriorándose». Unha situación na que sen dúbida non está «a cesión en precario» de parte da Casa do Mar de Bueu para Apropark, xa que tamén se sitúa a sede da Policía Local -que non é accesible- e a base do 061.

Antes do verán prevese situar tamén na planta baixa, onde estaba o bar, un posto de atención cidadá da Garda Civil. Un servizo moi demandado polo Concello, pero que impedirá que a asociación que atende a pacientes con párkinson de distintos concellos poida ampliar as súas dependencias. Exponse Apropark trasladarse a outra localización máis ampla? A súa presidenta, Begoña Cerqueiro, déixao claro. Se antes da pandemia non podían, agora menos. «Para nós asumir un alugueiro é inviable. A pandemia implicou unha perda de ingresos e de usuarios», remacha.

O pasado decembro, cando Apropark e o resto de asociacións galegas de párkinson, lanzaron un SOS para poder seguir coa súa actividade, atendían a 146 usuarios nas súas dependencias de Bueu, Pontevedra e Vilagarcía. Hoxe son 120. «Houbo persoas que deixaron de vir porque o seu estado empeorou despois do confinamento e acabaron nun centro de día ou unha residencia, e outras que non acoden por medo ao contaxio a pesar de ter praza reservada», sinala Begoña Cerqueiro.

Desde a asociación inciden en que seguen coas mesmas medias de prevención anticovid, o que obriga a facer grupos máis pequenos e a reducir o número de servizos. No caso de logopedia, o grupo é de cinco persoas máis o terapeuta. En maio prevén que empezo un grupo máis. O ano pasado tiveron que facer obras para dispor de cabinas individuais de fisioterapia e trasladar as sesións de logopedia a unha zona con máis ventilación. O párkinson é unha enfermidade neurodegenerativa e crónica que afecta o sistema nervioso e que padecen a unhas 160.000 persoas en España. A día de hoxe non ten cura e os tratamentos son sintomáticos. Por iso, as terapias son fundamentais para atrasar o avance da enfermidade e dar calidade de vida a quen a sofren.

Aínda sen fisioterapia na auga, a hidrocinesiterapia

  

Apropark tivo que pechar as súas sedes máis de catro meses -entre o 12 de marzo e o 27 de xullo- debido ao confinamento e á pandemia. Desde entón recuperáronse case todas as actividades, aínda que en grupos máis reducidos, menos dous. Trátase da fisioterapia na auga, coñecida como hidrocinesiterapia, e a ximnasia para persoas con mobilidade reducida. A primeira facíase na piscina de Pontemuíños, en Pontevedra, e a segunda no pavillón de Bueu. A presidenta da asociación non sabe cando se poderán rescatar esas dúas actividades. «No caso da piscina, por lei podería volver facerse a actividade. Pero habería que estar sen máscara na auga e traballando en grupo. Antes ían 18 persoas e habería que facer grupos de 5. Moitas son persoas que necesitan axuda e nos vestiarios tamén sería complicado», conta Begoña Cerqueiro. Fai fincapé en que a hidrocinesiterapia é unha actividade que os usuarios botan moito de menos. «Somos o único colectivo de párkinson que ofrecía este servizo, que tamén ten Amencer para as persoas con parálise cerebral. A través da Federación de Natación fixemos xestións por se había algún estudo ou se valían as máscaras de neopreno, pero ao final decidimos agardar a que a situación mellore», recalca a presidenta. Talvez haxa que agardar a que estea inmunizado contra o covid-19 o 70 % da poboación: «Volveremos á piscina cando sexa seguro».

Por outra banda, Apropark será unha das asociacións de pacientes que se beneficiarán do céntimo sanitario da campaña de Vegalsa-Eroski que está dedicada ás enfermidades neurodegenerativas, entre elas, o párkinson. É unha iniciativa que consiste en doar uns céntimos ao pagar con cartón.