Ence, contra as cordas

PONTEVEDRA

Fábrica de Ence en la ría de Pontevedra
Fábrica de Ence na ría de Pontevedra CAPOTILLO

O fallo da Audiencia Nacional, aínda que recurrible, complica unha solución política nunha mesa de diálogo tan necesaria como improbable

18 jul 2021 . Actualizado ás 05:00 h.

Casual (ou non), o fallo da Audiencia Nacional que pon contra as cordas, xuridicamente falando, a permanencia de Ence no asentamento de Lourizán, difundiuse seis horas antes de que partise a manifestación convocada polos comités de empresa e auxiliares a favor da continuidade da pasteira.

O cambio de escenario que propiciou o fallo do tribunal, foi rotundo. Pesou no ambiente. Aínda que o venres tarde, os manifestantes partidarios de que Ence siga en Lourizán foron tantos (ou máis?) como cantos marcharan catorce días demandando o peche, a batalla polo respaldo social na rúa pasou a ser secundaria ante a judicialización do asunto.

Presións e recursos

A votación que resolveu o fallo dos maxistrados tivo que ser apertada, pois celebraron varias deliberacións. Curiosamente houbo quen, como o tenente de alcalde e portavoz do PSOE, Tino Fernández, sospeitou que tal atraso respondía as presións do IBEX 35 sobre o tribunal que nos constan que existen». Unhas manifestacións máis propias de quen necesita profesar a fe do converso.

A sentenza da Audiencia Nacional aínda non é definitiva pois cabe recurso de casación e o preito que, sin duda, Ence alongará canto poida, vaise prolongar un par de anos, como mínimo. Mentres, unha solución política e dialogada deste asunto hase volto máis necesaria que nunca. Pero tamén máis improbable. Por medio, haberá eleccións xerais e tamén municipais. Calquera cambio político nacional e local, podería introducir variacións no enfoque que actualmente ten o asunto. Especialmente polo PSOE e desde o Goberno da nación. Se en 2023, o PP lograse volver á Moncloa, cabe sospeitar que -polo menos politicamente falando- podería intentar dar volta á tortilla.

Compromiso de Sánchez

A clave foi o día que o PSOE virou o rumbo do seu discurso sobre Ence. Nese momento comezou a cambiar a sorte da empresa pasteira. A chegada de Pedro Sánchez á presidencia do Goberno, necesitando de múltiples pactos, entre eles con Unidas-Podemos e o BNG, implicou compromisos. Un deles presupuña derrubar a prórroga que o seu antecesor, Mariano Rajoy acordou darlle á celulosa para prolongar a súa permanencia ata 2073. Unha decisión que propiciou a anécdota histórica de que o político pontevedrés fose declarado persoa non grata na súa cidade.

O substancial foi se o acordo do consello de ministros era rebatible politicamente ou por outra vía, que finalmente resultou ser a xudicial. O instrumento, os recursos que o goberno municipal de Pontevedra e Greenpeace instaron pedindo a revogación desa prórroga. Cando Sánchez decide que a Avogacía do Estado achándese nese preito, é dicir que o Goberno de España deixe de defender a legalidade dun acordo propio, a sorte deste preito torcer en contra da pasteira.

Con estas vimbias, máis a nova Lei do Cambio Climático que aínda complica máis calquera hipotética solución de traslado, precisamente o PSOE pontevedrés e os delegados sindicais de Ence reclaman xa a mesa de diálogo que auspiciou a ministra Teresa Ribeira e da que nunca máis se soubo. Máis de 5.000 empregos xunto coas economías de miles de familias e comunidades de montes de Galicia; en suma, o 28% do PIB de Pontevedra, necesitan dunha solución de continuidade. Esta cidade, o porto de Marín e o tecido laboral e comercial da comarca non se poden permitir unha estocada mortal como a que se presupón. Este asunto non se pode xulgar coa cortedad de miras dun funcionario público acomodado ou dun político profesionalizado con máis de 20 anos de antigüidade.

Sanxenxo é moito Sanxenxo

O clamor de protestas da hostalería conseguiu, por fin, a complicidade de alcaldes e alcaldesas dos concellos en restricións. E fornece efecto, moi lentamente, na Xunta. Parece que o goberno galego valora reconsiderar os criterios de toma de decisións nesta materia. En teoría, segundo deixou entrever o conselleiro de Sanidade. Aínda que as restricións que entraron en vigor onte sábado aínda manteñen a inxusta penalización con recortes de capacidades. Máis dolorosa se cabe en plena tempada alta nas Rías Baixas.

Precisamente esa circunstancia temporal foi empregada polo alcalde Telmo Martín ante a Xunta para obter que as últimas restricións decretadas, sexan esquivadas pola hostalería de Sanxenxo. A pesar de que a taxa de incidencia na vila turística sexa tan ou máis alta que noutros concellos da área.

Agravio comparativo? Si, por suposto, para maior cabreo doutros municipios. E mérito de Telmo Martín quen se revolveu para impedir un cerrojazo maior. No entanto, a solución debe ser equilibrada e igual para todos os concellos. Nunca baseada en cores políticas.

O modelo de restricións empregado ata agora pola Xunta está superado, tal e como acredita esta quinta onda. O nicho de contagios é a mocidade co seu lecer e a súa mobilidade. Por máis bares, restaurantes ou pubs que pechen, non se logra atallar os contagios.

A solución de que os clientes acrediten que están inmunizados con certificado de vacinación, PCR ou test de antígenos, de aplicación a partir do martes para o lecer nocturno, é o que xa reclama por extensión o resto do sector. Sempre será menos malo para empresarios e traballadores facer ese control case policial, que soportar o vaivén de capacidades permitidas que impide unha xestión estable dos negocios.