José e Áurea levan 37 anos cantando polas rúas de Galicia
27 ene 2021 . Actualizado ás 10:46 h.Só o confinamento apartou a José e Áurea da rúa despois de 37 anos pondo acordes e voz por toda Galicia. A súa música apagouse entre marzo e xuño e aínda que as restricións os teñen atados de pés e mans, intentan seguir pondo a banda sonora ao día a día das cidades. Nin o frío de Filomena apagou a súa voz. «Somos como os músicos do Titanic, cantamos cando todo se está afundindo», explica Áurea Piñeiro. Ela canta e o seu marido, José Socorro, toca a guitarra. «Co frío que facía estes días ata as cordas da guitarra facíanme dano, pero non podemos agardar a que se baleire o peto do todo», explica.
Este matrimonio é tan coñecido entre os veciños das Rías Baixas que cando acabou o confinamento «houbo quen se parou para dicirnos que volver vernos era parte desa normalidade á que nos acostumamos no verán». Agora, cando a situación empeora a pasos axigantados, eses mesmos espectadores espontáneos «agradécennos a calma e a tranquilidade que transmitimos ao cantar». Adoitan escoller espazos afastados do barullo e acordes ás baladas que entoan.
Estes días intentan buscar unha fórmula que lles permita desprazarse para cantar. É o seu modo de vida. Saben que teñen un mes duro por diante no que apenas poderán moverse, pero tamén aí transmiten esa paz da súa música: «Non podemos queixarnos, aquí estamos ben, temos que estar agradecidos a poder ter unha manta coa que taparse e un prato de comida cada día». A pesar diso, Áurea non nega o duro que foi o confinamento sen poder cantar, nin saír para gozar da súa neta, que naceu nos primeiros días de xuño. Porque este matrimonio ten catro fillas, que cando eran pequenas cantaban con eles e ata gravaron algún disco. Elas atoparon agora outros camiños profesionais e só unha segue os pasos dos seus pais.
Desde Santander a Lisboa
José e Aurea non cantaron sempre en Galicia. Ela é de Vigo e el, de Las Palmas de Gran Canaria, pero os seus comezos foron en Santander, onde viviron sendo mozos. «Un domingo ocorréusenos baixar a cantar e gustounos, logo empezamos a ir tamén os sábados e despois xa o venres», comenta José, que lembra que da capital cántabra saltaron a Lisboa, onde estiveron catro anos, ata que as nenas botaban de menos aos avós e expuxéronse volver para que as súas fillas continuasen cos seus estudos en Galicia. «Viñemos para aquí porque levar a caravana e o coche a Canarias era máis complicado», comentan. E desde Arcade, onde residen, móvese diariamente por toda Galicia para non «cansar sempre aos mesmos», din con humor. Iso permitiulles traballar en distintos eventos. «Antes contratábannos para celebracións, diciámoslle que nós non tocamos música de bailar, pero iso era o que querían. Estivemos moitas veces no altar cos noivos», lembran.
Áurea recoñece que aínda que agora non se poidan mover «seguirá cantando porque me sanda a alma» e anima a todo o mundo a que nestes tempos de incerteza engánchense á música como salvavidas.