«Cuesta poder atender a todo o mundo, pero seguiremos facéndoo»

Nieves D. Amil
neves d. amil PONTEVEDRA / LA VOZ

PONTEVEDRA

CAPOTILLO

O Banco de Alimentos calcula que a demanda subiu preto dun 30 %

21 oct 2020 . Actualizado ás 05:00 h.

José Luis Doval mira os andeis do Banco de Alimentos. Cada vez máis baleiras e cada vez máis demanda. «Baixo mínimos», di este voluntario que dedica a súa vida a axudar. E a intentar chegar a todos os fogares. As súas palabras son un bo termómetro social do que pasa en Pontevedra. A pandemia coouse nas nosas vidas para sacudirnos e nesa sacudida hai quen se descolga da rutina e, por desgraza, baléiraselle a neveira. «Hai un segmento da poboación que está cronificado e outros, que estaban en traballos precarios, caeron», apunta Doval sobre os perfís que cada día acoden aos comedores sociais e oenegués da cidade en busca de comida.

Desde o Banco de Alimentos, que se encargan de abastecer a todos estes centros, aseguran que «agora mesmo custa poder ater a todo o mundo, pero seguirémolo intentando». Esa é a súa batalla diaria nunha época onde estima que a demanda creceu un 30 % como consecuencias do desemprego que deixou a pandemia e as consecuencias dos ERTE nos sectores máis vulnerables. «Nós mantemos o ritmo de doazóns de todo o ano», indica Doval, que agradece o peixe que lle entregan con frecuencia desde a cooperativa de armadores San Miguel de Marín ou cando se comisa mercancía. E é que cada mes necesitan máis de 20 toneladas de alimentos para dar servizo a unhas colas da fame que nunca acaban. A responsable de Cáritas en Pontevedra, Conchi Vázquez, está cada día ao pé do canón e é consciente deste repunte de necesidades.

A imaxe que describe é a de familias que antes do covid tiñan traballos «e ían tirando e agora xa non os hai e non poden». Non só hai demanda de alimentos, tamén hai que axudarlles a pagar recibos e facturas para evitar dramas maiores. A eles tamén os fornece o Banco de Alimentos, porque «isto é unha cadea, non é cuestión de entrar en pánico, pero non creo que chegara aínda o peor», explica Vázquez, que a pesar da situación, apúntase á positividad. «Sempre fai falta axuda porque nós intentaremos chegar a todo o mundo», apunta. Talvez se houbese que extraer algunha necesidade sería «merendas para os cativos e leite, iso sempre fai falta».

Vergoña

Entre os demandantes de alimentos hai vergoña. A moitos lles resulta duro ter que recorrer á axuda social e dinnos que están pasando unha situación precaria», explica Doval. A súa axuda chega ata o comedor de San Francisco, que desde o inicio da pandemia entrega entre 12.30 e 14.30 horas unha fiambrera con comida aos usuarios. No paquete inclúese bollería, un bocadillo, dúas pezas de froita, un iogur e prato quente, pero se hai nenos engádese leite, galletas e algunha ensalada. Aquí cambiou o patrón desde o confinamento. «Temos menos xente, pero hai máis comida para levar. Algúns veñen e piden para catro ou cinco», explica a educadora social. Cada día ponse á cola preto de 80 persoas, pero a súa capacidade acadaría a 150 persoas. Aínda que a demanda aumentou durante o estado de alarma agora parece que en San Francisco estabilizouse.

Desde o Banco de Alimentos pensa na recta final do ano. «Estamos mal, imos ver como repomos, co esforzo de todos sempre se consegue», comenta Doval, que lamenta que o covid teña deixado a máis familias en situación de vulnerabilidade.