Goleadores en dúas realidades distintas

PONTEVEDRA

Ramón Leiro

Vicente Poveda, do Teucro, e Javi Vázquez, do Cisne, analizan a situación dos seus equipos desde a posición de máximos anotadores

20 novs 2019 . Actualizado ás 11:08 h.

Son goleadores, adestran a menos de 500 metros e comparten, desde a rivalidade, un mesmo obxectivo, facer a mellor tempada posible na División de Honra Prata. O capitán do Teucro, Vicente Poveda, e o xogador do Cisne, Javier Vázquez, comparten a análise da traxectoria dos seus clubs desde a posición de máximos goleadores dos seus equipo. Poveda leva 38 esta tempada, o que supón unha media de 4,22 por partido, mentres no caso de Javier Vázquez váiselle aos 5,25 por encontro. Suma 42 nas primeiras nove xornadas. «A diferenza de Vicente, eu tiro máis penaltis, ademais atópome cómodo no extremo. Oxalá siga así e Jabato manteña a confianza en min», explica Vázquez.

O xogador azul sácalle importancia ao feito de estar na zona alta dos goleadores. «Non creo que leve as rendas do equipo, se fago máis goles é grazas ao equipo, debería ser un traballo global porque se depende só dun, o rival acaba marcando ao goleador», explica Poveda, que este ano lle tocou exercer de capitán e veterano do equipo con só un ano nas filas azuis. É o único xunto a Moyano e Samu Pereiro que quedan de Asobal. «Boto de menos a experiencia que había no vestiario, con homes como Santana, Lloria ou Davor, que daban un berro e aplacábase todo», asegura o xogador azul. Non atravesan un bo momento. A derrota da fin de semana ante o filial azulgrana deixounos tocados, pero non afundidos. «Collemos unha dinámica mala e agora temos que saír dela, reunímonos con Luis Montes para analizar o ocorrido», explica Poveda, que xunto ao seu compañeiro Javier Vázquez, encomia o traballo do Cisne.

O xogador cisneista asegura que non hai un segredo para que os resultados cheguen, salvo que todos levan xuntos desde que son nenos e a chegada de Chapela, Iván Calvo e Villamarín o ano pasado, non fixo máis que mellorar a súa competitividade. «Somos un equipo máis maduro e a nivel persoal adapteime a compaxinar deporte e traballo», recoñece Vázquez, que leva desde os 6 anos xogando no mesmo equipo. Non se imaxina facelo noutro.

Aspiracións distintas

As aspiracións de ambos os equipos tamén son distintas e a presión que recae sobre eles vén marcada pola necesidade de cumprir os obxectivos. O Teucro ten a presión de pelexar polo ascenso e volver a Asobal, mentres o Cisne di, desde o liderado, que o obxectivo é a permanencia. Iso parece que está superado. «Oxalá tardemos en baixarnos da nube, ata final de ano temos un calendario favorable con tres partidos en casa e un fóra, buscamos facer a primeira mellor volta da historia», explica Vázquez.

Ambos os xogadores recoñecen a rivalidade. No que vai de ano xa se viron a cara tres veces con vitorias para o Cisne. O Teucro recoñece que a última é a máis dolorosa. Cada un deles marcou 9 goles para o seu equipo, pero o sentimento é ben distinto. E aínda doe. «A min molestoume porque parecía máis a súa casa que a nosa, se fose ao revés, que perdes na súa pista, é distinto», explica Poveda, que recoñece que urxe deixar ao carón o nerviosismo para aliarse coa constancia e devolver ao equipo a unha dinámica positiva. Vázquez, pola súa banda, indica que o sentimento do derbi «para nós ten un valor máis aló do deportivo, emocionalmente estabamos por amais ».

Ambos agardan colocar aos seus equipo no sitio que creen que se merecen na táboa e na cidade. Eles entenden a rivalidade máis sa, aínda que o Teucro agarda non xogar o ano que vén con eles en Prata.