Rexeitan indemnizar a un dos absoltos polo crime do Umia polos 770 días de cárcere
PONTEVEDRA
Argumentan que non foi condenado por insuficiencia de probas
13 sep 2018 . Actualizado ás 05:00 h.Durante 770 días, máis de dous anos, estivo privado de liberdade como sospeitoso de ter participado no asasinato de Enrique Monteagudo na contorna
da Pontenova en xullo do 2010. Por seis votos contra tres, o veredicto dun xurado polo que se veu coñecendo como o crime do Umia o exoneró en marzo do 2014. Aquel día tamén foron absoltos outros dous dos catro novos que se sentaron no banco dos acusados, mentres que se declarou culpable do crime a Adrián Ferro Couto, quen logo sería condenado a dezasete anos.
Un dos mozos absoltos -a súa identidade non transcendeu polo momento- reclamou á Administración de Xustiza o pagamento dunha indemnización de 282.612 euros polo tempo que permaneceu entre reixas en situación de prisión preventiva. Se inicialmente, as súas pretensións económicas foron rexeitadas polo secretario de Estado de Xustiza, o recurso posterior interposto ante a Audiencia Nacional acaba de ser desestimado. En todo caso, a resolución non é firme, polo que cabe a interposición dun recurso de casación.
Os maxistrados argumentan esta decisión en que o dereito a percibir unha indemnización en caso de prisión preventiva limítase a aqueles casos nos que a absolución sexa consecuencia de «a inexistencia do feito criminal que lle foi imputado no devandito proceso e que xustificou a adopción de medida cautelar». O Supremo, segundo recoñecen na sentenza, ampliou o alcance das indemnizacións a aqueles supostos nos que existise un «pleno acreditamiento da non participación do imputado no feito criminal».
No caso do crime do Umia, a Audiencia Nacional incide en que «a razón da absolución non foi a inexistencia do feito delituoso imputado, que si existiu, senón a insuficiencia das probas de cargo para considerar autor ao recorrente». En definitiva, «non concorren os requisitos esixidos pola xurisprudencia para apreciar unha responsabilidade patrimonial por prisión indebida, ao non ter quedado probada a falta de participación do recorrente nos feitos delituosos».