O gardameta do Celta recibiu onte o maior recoñecemento do Concello de Catoira
27 may 2018 . Actualizado ás 05:00 h.«Leste é o partido máis difícil e importante da miña vida». O porteiro de Celta de Vigo Sergio Álvarez cambiou onte o céspede polo auditorio de Catoira , que se encheu para festexar o nomeamento do deportista como fillo predilecto do concello viquingo. «É todo un orgullo e responsabilidade poder levar o nome de Catoira. Aquí foi onde crecín e onde están meus familiares e amigos, o mellor lugar a onde volver. Catoira foi, é e será sempre a miña terra», sinalou. Só uns minutos antes, Álvarez, que xa leva no seu alcume moito da súa terra, «Ou gato de Catoira», conseguira un imposible: ser profeta na súa terra. Foi o alcalde do municipio, Alberto García, quen fixo entrega da máxima distinción que pode facer un Concello. A máxima e, neste caso, tamén a única: o porteiro celeste convértese no primeiro fillo predilecto de Catoira.
Momentos sentimentais e cómicos casaron á perfección no acto. As primeiras palabras de Sergio Álvarez foron de agradecemento. Non se deixou a ninguén no tinteiro: «A miña historia non ten sentido sen a familia». O seu irmán José, «irmá maior con matrícula de honra», os seus avós, a súa parella e os seus pais: «Meu agradecemento nunca compensará todo ese esforzo», dixo momentos antes de que as imaxes acompañasen ás súas palabras.
O xornalista da TVG Terio Carrera fixo un repaso pola traxectoria do futbolista. A primeira mención foi para ese neno de oito anos ao que os seus pais levaban de Dimo a Vilagarcía para adestrar co Arousa. Un neno que soñaba con xogar en primeira división e que, tal e como lembrou onte, xa cuns anos máis amais , conseguiuno ao incorporarse ao Celta .
«Tiveron que soñar contigo»
Os vídeos que se foron intercalando coas palabras de Carreira e dos achegados do futbolista, nun acto moi ben levado, mostraron momentazos: non faltaron o seu debut en segunda (contra o Cartaxena) e primeira división (fronte ao Sevillas) nin o partido no que Luís Suárez debutou co Barcelona e no que Álvarez se converteu no pesadelo do rival. «Tiveron que soñar contigo», chanceou o xornalista.
Pero, se hai unhas imaxes que sintetizan que facía onte o futbolista no auditorio da súa terra, estas son as do ascenso do Celta a Primeira División fai seis anos: casco viquingo sobre a cabeza para festexar un empate co Córdoba que soubo á maior das vitorias. E, do brazo, o seu amigo Toni Dovale, un dos moitos que onte quixo acompañarlle e dedicarlle unhas palabras.
Non faltaron os agradecementos por parte do porteiro, especial para os seus pais
Rememoráronse momentos do ascenso celeste no que se puxo o casco viquingo