Decidir o nome do futuro alcalde de Xinzo na xestoría do dimisionario Antonio Pérez é a última idea de bombeiro dun PP limiano que, por momentos, parece ir á expectativa. O misterioso encontro, con ribetes de «Anacleto, axente secreto», acabou cunha simulada unanimidade (aí hai máis batalla interna que nas Termópilas). Pór a cargo de a orquestra a un respectable edil que un día se deitou socialista e ao seguinte levantouse popular é algo tan lexítimo como pintoresco.
En Xinzo hoxe día case todo é chocante e lamentable. Feitos demasiado frecuentes reflicten a triste realidade dunha vila que non é nin sombra do que foi. Todo semella absurdo, ridículo. Cuestións como que un perigoso delincuente drogodependente paséese libre e armado durante semanas ameazando na rúa a nenos, mulleres, ou anciáns; ou que o xefe de prensa do Concello sexa o número 10 da lista do PP baixo o pseudónimo dunha asociación sen ánimo de lucro -ou cun lucro de só 17.000 euros anuais- son algúns dos absurdos habituais por estes pagamentos.
O exalcalde, Manuel López Casas, foise porque estaba ata os cumios. De quen e de que? Seguramente percibiu que era incapaz de pór orde na jauría de grilos na que parece converterse o Concello a día de hoxe. «Os bares de Xinzo morren», lamentan algúns hostaleiros. «A ver se coas patacas arranxamos o desastre do cereal», aseveran os labradores. E o Museo do Entroido? Abrirá antes de final da década? O de menos é quen vai ser o candidato a alcalde do PP en 2019. Tras os espectaculares shows (dimisións, autoproclamaciones e disensións varias) dos últimos días, a militancia popular está encabuxada e desmoralizada. E a cidadanía, farta de tanto desaforamento e incompetencia. O relevante é que, uns por outros, a casa común (Xinzo), non é que estea sen varrer, é que directamente está chea de merda.