«Nunca agardo nada dun libro que escribo»

VILARDEVÓS

MIGUEL VILLAR

O escritor ourensán Juan Tallón estará esta tarde na Biblioteca Nós para falar de «Rewind»

22 ene 2021 . Actualizado ás 05:00 h.

Se ten que regalar un libro, Juan Tallón elixe sempre O mundo perdido de Arthur Conan Doyle. «Non pode haber ninguén no mundo vivo con actividade cerebral ao que ese libro non lle pareza fascinante e marabilloso. É infalible», masculla. Aínda que o que máis lle gustou do 2020 foi Nosa parte de noite, de Mariana Enríquez. Case todo o ten claro e non lle falta sentido do humor. Tallón é de Vilardevós, aínda que vive en Ourense a maior parte do ano. É máis unha cuestión de pertenza que de residencia. El é de Vilardevós e alí pertence, estea onde estea e pase o que pase. Utiliza esa mesma convicción férrea para responder á maioría de preguntas. Ás veces titubea, co fin de gañar tempo para escoller mellor as palabras. Pero non pensa demasiado as respostas, talvez porque as deu moitas veces ao longo do último ano, tempo de vida do seu último libro, Rewind; ou porque simplemente aplica a máxima da sinceridade e o seu estilo é contestar á primeira, por impulso, a pelacorpo. Ese lanzamento directo, ese disparo ao corazón, é precisamente Rewind. Unha obra de Anagrama coa que o autor ourensán -de Vilardevós- profunda na reconstrución e no «tempus fugit» por mor dunha explosión e de cinco vidas rotas.

Hoxe preséntaa na Biblioteca Nós, para os membros dos clubs de lectura en particular e para calquera ourensán que queira unirse ao faladoiro en xeral. Despois do salón da súa casa, Tallón escolle os recunchos da biblioteca para gozar dunha boa lectura. Era doado atoparllo entre as salas da de Concello e agora pasa o mesmo cos novos recunchos da de San Francisco. «Parécenme unhas instalacións hermosísimas que expoñen moitísimas posibilidades máis que antes. É un lugar amplo, acolledor e estou moi contento co cambio, a pesar da costa de Bedoya», chancea o autor. A cita é ás 18.30 horas e a asistencia será con inscrición previa e con capacidade limitada.

-Comentar os seus libros cos lectores da biblioteca é xa case unha tradición...

-Para min son encontros dinámicos e moito máis profundos que unha presentación porque en xeral os que participan léronse o libro. Encántame porque non vou alí a dicir quen son e que escribín, senón que vou comentar o libro con eles, a darlles respostas ás súas preguntas e a gozar dun intercambio de impresións. É un gran plan e moi enriquecedor para min.

-O éxito de Rewind  pode comprobarse preguntando nas librerías galegas, onde foi un dos libros máis vendidos do 2020.

-Sin duda é algo que me fai moi feliz pero, se son sincero, teño que dicir que creo que é algo que se debe ao cariño mutuo.

-Estreouse un mes antes de que chegase a pandemia e vai pola cuarta edición. Agardábase tan boa acollida?

-Nunca agardo nada dun libro que escribo. Isto é algo que che ensina a experiencia, que é mellor non ter expectativas neste sentido para que ninguén poida tiralas por terra. Cando remato un libro só estou a pensar en que teña unha vida longa pero, sobre todo, en que me deixe en paz mentres tanto para poder escribir o seguinte.

-Cal é o seu libro favorito dos que escribiu?

-Creo que este, aínda que é certo que todos prestaron un servizo importante incluso para que o meu favorito sexa Rewind e para que, obxectivamente, este sexa o máis apreciado. Cada texto faiche avanzar e prefiro pensar que con cada paso, mellórase. É o mellor libro que escribín ata agora, sen que iso presupoña que sexa moi bo.

-Rewind é un estalido literal e metafórico, que vai espertando distintas emocións no lector: dor, ira, devastación, soidade... Quería remover ao lector?

-Non o teño pensado así. Para ser honesto, no proceso de escritura non teño demasiado en conta ao lector. Si tiña o propósito de que esta historia se puidese experimentar do xeito máis fiel posible. Que a angustia, a tristeza ou o abuso de poder que atravesan os personaxes contaxiásese a quen o le.

-E vostede mesmo, remóvese ao escribir?

-Para nada, eu só me divirto. A pesar de todo o que estou a xerar aos personaxes, no proceso de escritura, estoumo pasando ben. Moi ben, de feito, e é por iso que escribo. Estás depositando un mundo na cabeza do lector e para que iso cobre vida tes que facelo coas maiores doses de realismo posible, pero nunca esquezo de que é unha ficción, unha simple construción.

-Como naceu este libro na súa cabeza?

-A orixe de Rewind  é un como. Pregunteime como me gustaría contar unha historia. E a resposta foi que en multiperspectiva, é dicir, que a partir dun mesmo acontecemento cinco narradores fálennos dese feito en común pero coa mirada diferente de cada un deles. Case coma se fose unha historia diferente segundo quen a conte. Quería contar así pero necesitaba fixar un que. Así apareceu a idea dunha explosión e por mor de aí comezou o traballo de creación.

-Para cando un novo libro?

-Tendo en conta a idade do universo será moi pronto -chancea-. Se me guío por outros parámetros non o será tanto, non creo que chegue en menos dun ano, para o 2022. É unha novela que leva dentro da miña cabeza unha década pero só agora fun capaz de sacala de aí e pórme a escribila.