Vivir como un can en Verín

sindo martínez XINZO / CORRESPONDENTE

VERÍN

cedida

Os malos tratos, o abandono e a morte perseguen a decenas de mascotas no municipio desde hai tempo

19 feb 2020 . Actualizado ás 05:00 h.

Este martes aconteceu o último caso. Un can sen identificación deambulaba polas inmediacións da A-52 en Verín. Un condutor que pasaba polo viario detívose a recollelo e a pólo en mans de Proanimales, a asociación sen ánimo de lucro que se encarga de acoller, coidar e preservar a vida e a saúde de decenas de mascotas no municipio e en toda a comarca.

Pero o certo é que a boa vontade non basta. Desde hai anos, a Mancomunidade de municipios e o propio Concello veñen planificando a construción dun floco que non acaba de concretarse.

Esa circunstancia provoca que case diariamente se produzan abandonos, atropelos, malos tratos e directamente, o asasinato de cans e tamén de gatos.

O único albergue para cans da comarca está situada en Castrelo, unha parroquia nos arredores de Verín. Xestiónao Proanimales desde fai tres anos, pero os seus responsables recoñecen que non dan abasto. Trátase dunhas instalacións cedidas polo concello que resultan totalmente insuficientes para liquidar o grave problema das mascotas deixadas da man de deus. Tan só hai capacidade para 30 canes que son alimentados e coidados de forma altruísta por unha serie de persoas vinculadas á agrupación.

«Vímolo dicindo desde hai anos, pero non se nos fai caso. Esta é unha comarca onde cada semana se producen entre 3 e 6 abandonos ou malos tratos de canes. Tampouco é infrecuente ver o cadáver dalgún animal nun camiño ou nunha cuneta», relata Nieves Gascón, unha das directivas da agrupación.

«O problema non é só en Verín, incumbe a toda a comarca. O outro día, por exemplo, dous cachorros mastines foron deixados por alguén ao lado do ambulatorio. Estaban nun cubo. É algo típico, a xente se desentiende cando o seu can ou cadela teñen descendencia. En moitos os matan e enterran, noutros, directamente déixanos no primeiro sitio que se lles ocorre», lamenta Gascón.

«O problema de fondo é que son moitos os que non queren asumir o custo de castrar a un can. Dependendo da raza ese custo pode roldar entre 100 e 300 euros. A xente, sinxelamente, se desentiende e logo veñen as consecuencias», relata Gascón. O outro problema, máis grave, ten que ver con varios casos acontecidos nos últimos anos. Un tivo lugar en Vilela, unha aldea próxima a Verín, un descerebrado matou a machadazos a un can. Foi detido e multado por iso. Non é un caso único. «Un dos problemas existentes na comarca neste aspecto teñen que ver coa actividade cinexética. É inxusto xeneralizar e ademais non sería certo, pero atopámonos con algún cazador que directamente presume en público que acababa de matar o seu can porque estaba vello», comenta Gascón.

«É un tema de concienciación social. Hai moitas persoas de boa fe que se ofrecen a acoller a algúns destes animais abandonados, pero esa non é a solución», remarca a responsable de Proanimales.

Desde o Concello non ofrecen solucións inmediatas. O grupo de goberno lembra que hai unha ordenanza rigorosa que sanciona os malos tratos animais, pero non define como e cando se habilitará un floco adecuado para o municipio ou para a comarca.