A raíz do peche do paritorio do Hospital de Verín a riada de noticias ao redor da política sanitaria invadiunos. E entre elas aquel de o defensor do pobo catalán resolvendo a crise sanitaria catalá, e particularmente as súas listas de espera pola vía expedita do «eu non fun, que foi Madrid». Textualmente: «Un dos déficits que ten a sanidade pública» é «que ten un sobrecusto pola xente que vén a Cataluña a intervirse».
En tempo de noticias falsas empezan a ruborizar os argumentos esgrimidos polas autoridades sanitarias para camuflar a súa escasa e mala xestión. Por iso sorprende que o Síndic de Greuges obvie que en Cataluña houbo un recorte en sanidade de 1.600 millóns de euros baixo a égida de Mas . E que se conseguen aprobar os orzamentos pretenden destinar 900 millóns máis a sanidade, o que situaría o gasto anual no nivel do 2010, pero nove anos despois. Cifras e noticias de coñecemento público, salvo, ao parecer, para o Síndic de Greuges. Do mesmo xeito que as razóns da folga de médicos de hai un ano en Cataluña.
Con todo, o tipo argumental é similar ao utilizado pola Xunta para explicar o peche do paritorio de Verín. Peche que -seguindo eses argumentos- poderá ser o primeiro, pero non o único dos que talvez se producirán. Pois non existe ningunha análise prospectivo no que, noutros hospitais comarcais, o número de partos non siga unha tendencia descendente ata acadar as cinco ducias deste pasado ano en Verín. Nin tampouco, aínda a pesar da unificación de áreas sanitarias -lembran?-, que determinados facultativos non desexen desprazarse a outras unidades da súa mesma área.
Engadan a iso as noticias de partos con amparo xudicial, os anuncios dunha nova «categoría» de médicos de asistencia a domicilio, a reiterada e imprevista escaseza de especialistas, sobre todo pediatras ou médicos de familia, ou os anuncios en torno ao novo Hospital da Coruña, aínda sen localización nin réxime económico definido, e poderán entender que a política sanitaria, en Cataluña e en Galicia, deixou de moverse na realidade para parcelarse en noticias varias. Desconcertantes e irreais. Por máis que os problemas a abordar si o sexan.
Aínda que parece que todos, e non só galegos e cataláns, acóllense baixo o paradigma enunciado polo director de Cataluña Salut: «Para cumprir con todos os compromisos de mellora, sobre todo en persoal, e ademais innovar e avanzar, necesitamos ser moi rigorosos na xestión. Temos que mellorar os servizos sen cargar o gasto». Isto, sabendo que a demanda sanitaria será crecente e os custos tamén.
A administración sanitaria foi innovadora na administración pública. Talvez a máis innovadora. Pero situado o paradigma neoliberal no lugar adecuado polos seus resultados, a sanidade e a súa política precisan máis dunha profunda reflexión e reforma que de proclamas de curto alcance e peor resultado.