As últimas catro décadas pasounas na barbería Seoaness de Paz Nóvoa
05 may 2021 . Actualizado ás 05:00 h.Empezou a traballar con 15 anos nunha pequena barbería situada en a avenida de Buenos Aires. Non tiña moi clara cal era a súa vocación, pero si sabía que non quería estudar máis. «Naquel momento o de ser nini non existía», admite. A ourensá Moita Soto acaba de cumprir 65 anos e xubílase na barbería na que traballou os últimos 44, que non é aquela en a que empezou, é Seoaness, na praza de Paz Nóvoa. «Veume buscar o pai de Manolo Seoane -actual propietario do negocio- e ata agora», di. O primeiro que facía eran manicuras, pero aos poucos descubriu que o que lle chamaba a atención era o pelo. O que máis lle gustou sempre é cortar. «É onde máis che podes realizar como profesional. Creo que un bo corte pode significar o peiteado perfecto. Pero, ademais de técnica, esixe entender de fisionomía e é fundamental contar coa confianza do cliente», conta. Tamén di que hai algo moi especial en peitear a unha noiva o día da súa voda. Moita ten claro que para a súa profesión é tan importante saber observar como saber escoitar: «Moitas veces somos psicólogas, todas as clientas se desafogan nalgún momento e notas que se liberan e que se van mellor».
Despois de cincuenta anos coas tesoiras e o secador como ferramentas diarias ten claro que ser perruqueira é un traballo sacrificado: «É unha profesión preciosa e moi vocacional, pero moi cansa. Son horas e horas de pé, sen parar». E logo o clixé, que se cumpre, de chegar a casa e ter que peitear a alguén. No seu caso, case sempre ás súas sobriñas. «É o máis común, sobre todo en datas importantes como Fin de Ano. Non che apetece nada, pero ao final falo con cariño», lembra. Iso seguirao facendo. E tamén viaxando, celebrando cada día e quedando coa que se converteu na súa familia da barbería. «Sei que vou ver moito tanto a compañeiras como a clientas e iso fai que non me vaia triste, a verdade», remata.