Un acusado de secuestrar a un coñecido por diñeiro nega todo e culpa ao outro sospeitoso, xa morto. «Pensei que me mataban», relatou no xuízo o afectado
03 dic 2019 . Actualizado ás 07:57 h.Sete anos de cárcere. É a pena que solicita o Ministerio Fiscal para Benjamín R. B., que este luns se sentou no banco dos acusados da Audiencia provincial de Ourense, acusado dun delito de detención ilegal por ter participado, presuntamente, no secuestro doutro home no mes de marzo do 2017.
Os feitos transcenderon cando a vítima, que segundo a súa declaración permaneceu encerrada nun piso desde un domingo de madrugada ata o martes seguinte, puido asomarse á fiestra da casa e berrar pedindo auxilio. Unha veciña escoitouno e chamou á policía, que pouco despois se presentou na vivenda, aínda que non puideron entrar por tratarse dunha porta blindada. Foi necesaria a presenza dos bombeiros para liberar ao prexudicado, que declarou por videoconferencia e mantivo os cargos contra o único acusado, xa que aínda que se sospeita que actuou en conivencia con outro home, o dono do piso, leste faleceu pouco despois do incidente.
«Tiven medo, pensei que me ían matar», explicou ante o tribunal da Audiencia o prexudicado, quen contou que coñecía aos seus presuntos captadores «de vista». Pero na madrugada do 12 de marzo atopouse cun delas na rúa, en concreto co falecido, e explicoulle que discutira coa súa nai e non tiña onde durmir. «Empeñouse en que fóra á súa casa e eu aceptei», dixo.
A primeira noite non houbo problemas pero a segunda, o propietario da vivenda chegou ao piso, situado nos arredores da capital, moi agresivo e dirixiuse a el en ton ameazante. «Díxome que tiña que chamar á miña familia para pedirlle diñeiro» relatou. Logo deuse conta de que non podía saír da casa e aínda que berrou por se algún veciño lle escoitaba, e mesmo golpeou cun pau na fiestra da veciña, ninguén pareceu oírlle. Na mañá do martes o dono da casa volveu esixirlle diñeiro, ameazándoo con que non sairía vivo da casa «se non chamas á túa familia e dásme diñeiro». En concreto, esixíanlle 300.000 pesetas, contou. Logo tería entrado en escena Benjamín, quen xa coñecería previamente a situación de privacion de liberdade do prexudicado e tería urxido ao seu cómplice para lograr o seu obxectivo. «Chama a quen queiras, pero consegue diñeiro se queres saír vivou de aquí», díxolle ao prexudicado, que foi sometido entón a diversos golpes. Máis tarde, ao comprobar que o deixaron só, o secuestrado asomouse á fiestra e empezou a berrar pedindo auxilio. Tras ser liberado, tivo que recibir asistencia sanitaria.
Pero de nada disto responsabilizouse Benjamín, quen durante a súa declaración se fartou de facer comentarios ferintes cara ao denunciante, o que motivou que o presidente da sala chamáselle a atención en varias ocasións. Recoñeceu que o coñecía desde facía anos, cualificándoo de «gentuza» porque cando o vía sempre lle pedía diñeiro. Sobre o día no que estivo na vivenda do seu amigo, o 14 de marzo seguró que o fixo porque a noite anterior, na que estiveran tomando copas e «sustancias estimulantes», quedaron para tomar o vermú e «seguir coa conversación». «Eu nesa casa estiven 15 minutos», contou, asegurando que viu á vítima «sentada no sofá e vendo a tele». Recoñeceu, iso si, que o seu amigo lle dixo que a noite do sábado saíra de festa co denunciante e que se gastou 800 euros, dos que o outro lle ía a devolver 200. Logo, afirmou, marchouse da casa e non soubo nada máis ata que a policía o detivo. O xuízo quedou visto para sentenza, aínda que o fiscal nas súas conclusións pediu que se deducise testemuño dunha das veciñas da zona, por se incorrese nun delito de omisión do deber de socorro por non ter auxiliado á vítima, a pesar de ter oído que lle daba golpes na súa fiestra.