«O Ateneo era a alma cultural e social da cidade e a transición ourensá fíxose alí»

Era un mozo Pablo González Prieto (Entrimo, 1948) cando se incorporou ao Ateneo de Ourense. Formaba parte do grupo de teatro Histrión 70 e naquel tempo de inquedanzas políticas, sociais e culturais a entidade ubicada na Torre era a referencia para todos aqueles que reclamaban un tempo novo. A compañía marcou unha etapa na cidade, como lembra o actual vicepresidente ateneista: «Histrión 70 comezou a traballar no ano 1969, aínda que foi en 1970 cando se estreou a primeira montaxe. Foron cinco ou seis anos moi emocionantes. A min correspondíame o cometido de todo o relacionado coa iluminación, son, montaxe e todo iso. Participamos na mostra de Ribadavia e ata actuamos en Lisboa. Ao tempo había moi poucas obras de teatro en galego e quixemos montar unha sobre os textos de Valle-Inclán, aínda que non se podía facer en galego -os dereitos de autor do escritos non quedaron ceibos ata o 2017- e Juan Manuel Gil e Marisa Calvo crearon un espectáculo a base de anacos de poemas de autores galegos como Celso Emilio Ferreiro, Curros Enríquez e outros».

Dubida da data exacta, aínda que fixa alá polos anos 1973 ou 1974 a incorporación á sociedade na que actualmente é vicepresidente. Mudaron moito as cousas nestes 45 anos que Pablo González Prieto leva formando parte do proxecto, mais lembra perfectamente aquela realidade: «Naquel momento o Ateneo era a alma cultural e social desta cidade. Iso é algo que se está esquecendo e é tristísimo. A transición en Ourense fíxose toda no Ateneo e alí nunca se lle pediu o carné a ninguén, podías ser de Falange ou do Partido Comunista dos Traballadores -por poñer un exemplo de formacións contrarias- que non tiñas problemas para facer alí os actos. E nunca pasou nada, como moito viamos que se movían as cortinas do Goberno Civil para guichar».

Un café con Blanco Amor

Tempos de moita actividade, proxectos, iniciativas, ilusións e esperanzas que eran engaiolantes para vos mozos dá cidade. «Alí viviamos momentos especiais. Imaxina ou que era poder tomar un café con Eduardo Blanco Amor falando do divino e do humano, unha experiencia marabillosa. E as faladoiros, e toda a xente que por alí pasaba ou era de asistencia diaria: Anselmo López Morais, Alfredo Cid Rumbao, Santiago Seara, Manuel Pena Rey , Rodríguez Pena... e había unha ampla oferta de propostas: excursións, exposicións, debates, faladoiros nas que nos xuntabamos vos rapaces novos cos vellos republicanos, vos campionatos de xadrez e moitas outras actividades».

Recoñece o vicepresidente do Ateneo que a saída do edificio da Torre foi traumática e segue sen comprender que intereses houbo para non defender o patrimonio e os dereitos da cidadanía. «Para non tirar a mitade do construido declarouse ‘edificio singular’ a cambio de locais como os que ocupaba o Ateneo e Industria -cada un tiña o 50 % da planta- e o mirador, a cafetería do último piso, entre outros. Aí había unha servidume a favor da cidade que, non sabemos por que, non se quixo defender». Foi duro facer os traslados que se acometeron e non vive a sociedade os seus mellores momentos. Mantén que o Ateneo «neste momento sobrevive, por así dicilo, mentras agarda que cheguen tempos mellores. Estamos ben no Simeón, mais co problema engadido de que non temos locais para desenvolver todos os proxectos que poderíamos facer».

Ou compromiso dá Xunta

O traslado da Biblioteca abrirá unha nova etapa: «Temos o compromiso do conselleiro de Cultura de contar con espazo no edificio da rúa Concello. A nova ubicación marcará o relanzamento do Ateneo de Ourense».

Idade e profesión. O seu espazo.

quen é

Idade e profesión. Pablo Santiago González Prieto naceu en Entrimo en 1948. Adicouse profesionalmente ao sector da reparación electrónica, primeiro en varias empresas e logo pola súa conta. Está xubilado.

O seu espazo. A antiga sede do Ateneo de Ourense, sociedade da que é vicepresidente e na que leva dende comezos da década dos anos 70.

---

---

---