«A clase media de Ourense está tocada e nótase máis coa crise»

Cándida Andaluz Corujo
cándida andaluz OURENSE / LA VOZ

OURENSE CIDADE

MIGUEL VILLAR

Os propietarios da Xoiería Espino pechan tras máis de catro décadas de negocio

19 abr 2019 . Actualizado ás 10:36 h.

Pecha esta semana as súas portas. A xoiería Espino, na rúa Santo Domingo da capital, é un dos tantos negocios familiares ourensáns que se viron abocados a abandonar a súa actividade comercial. Cándido Jesús Espino González aprendeu o oficio desde abaixo. Formouse, traballou para outros profesionais e, cando puido, abriu o seu propio establecemento onde traballou catro décadas xunto á súa muller, Elvira Martínez Salgado, e a irmá desta Lucita, «a alma do comercio», din. Agora, á fronte, atópase unha das súas fillas, Teresa Espino.

«O meu bisavó traballaba nun taller de xoiería de Santiago xunto a Pedro Durán e outros. O meu pai estivo co meu bisavó en Vigo e logo co meu avó en Ourense, onde empezou a traballar na xoiería Anxo como xefe de taller. O meu avó, Luis Espino Cid, decidiu establecerse en Ourense, na praza dá Madalena. O meu pai, Cándido, comezou a traballar con el, tiña 14 anos, e formouse en debuxo para poder deseñar xoias. Cando o meu avó se quixo xubilar, o meu pai púxose aquí, en Santo Domingo, no ano 1975», explica Teresa Espino, filla de Cándido e a cargo de a xoiería desde hai 22 anos. Resúmeno para contar o traballo e o tempo que supuxo para a súa familia botar a andar un negocio que está a piques de desaparecer.

Hai tempo que as cousas se empezaron a torcer. E, aínda que non o pareza, pechar despois de tantos anos, xeracións e de pór corazón, non é unha decisión doado. Os tempos, a crise económica, a situación de afogo dos autónomos e a falta de apoio institucional estiveron detrás. Teresa é clara: «Pechamos porque a clientela do meu pai foi clase media, xente de diverso poder económico. A clase media en Ourense está tocada e a crise fai perder poder adquisitivo. A xente ten outras prioridades na vida. E a xoiería non é unha de elas».

Aseguran que isto non ocorre só en negocios relacionados co mundo da xoiería. Os oficios tradicionais están en perigo de extinción. En toda Galicia, pero en Ourense en maior medida. «Pecha como outros moitos negocios. A xoiería clásica ben feita está pouco valorada. Pero pasa no sector do moble, coas modistas... Os oficios desaparecen porque a xente inviste noutras cousas. Cambiaron tamén os hábitos de consumo», explica Elvira Martínez Salgado, a matriarca.

A nai, que ve a situación con distancia, engade: «É certo que en toda Galicia pecharon e pechan xoierías, pero en Ourense hai moi pouca industria. Aquí non hai xente nova. Hai familias con fillos en idade de traballar pero moitos téñense que ir. É a pixota que se morde a cola Quen vai comprar aquí?».

A familia Espino Martínez tardou décadas en construír o seu modo de vida. Traballo e paixón de décadas que esta semana pecha as súas portas. «Levounos moito tempo e esforzo facer isto. Pero o peche está moi meditado. Os clientes de toda a vida nos din que lles dá pena, pero non queda outra solución», explican. Non teñen sucesores, algo que se cadra lles obrigou a manter o negocio. As novas xeracións da familia hanse formado noutros ámbitos e xa non están en Ourense. Buscaron o seu futuro noutras cidades. «Unha vez que se toma a decisión hai que ser consecuente. Pecharemos con pena, pero non somos só nós, a situación é mala para moitos autónomos».