A médica Clara Menéndez fala hoxe en Ourense dos retos da saúde materno-infantil no século XXI
08 novs 2018 . Actualizado ás 17:20 h.Clara Menéndez chega hoxe a Ourense procedente de Cataluña para dar unha charla na Academia Médico-Cirúrxica. A partir das oito da tarde, a directora da Iniciativa de Saúde Materna, Infantil e Reprodutora do Instituto de Saúde Global de
Barcelona, falará sobre Os retos da saúde materno-infantil no século XXI.
-Cales son eses retos?
-Aquí non hai. Aínda que un embarazo é sempre unha situación especial, non ten nada que ver cos riscos que padecen mulleres que non teñen a sorte de vivir nun país como o noso, cun sistema sanitario que aínda que non é gratuíto, porque pagamos impostos, si é de libre acceso e de calidade. Na maioría de países con rendas baixas ou medias, mesmo varios de Latinoamérica, unha muller ten que pagar para que a atendan no parto; teñen que pagar polo que debería ser un dereito da humanidade, porque dar a luz un fillo é un ben para a humanidade. Diso é o que vou falar, porque traballo con embarazadas do mundo pobre, non deste mundo rico [desenvolve os seus proxectos fundamentalmente no África subsahariana, aínda que tamén en Mozambique, Tanzania, Madagascar...], que están expostas a moitas infeccións. Estamos a facer estudos para ver as causas de morte e determinalas de xeito fiable. E aplícase tamén ao recentemente nado, o que ten a sorte de nacer nun país rico cun sistema de saúde universal, ten unhas probabilidades de sobrevivir inmensamente máis altas que un recentemente nacido noutros sitios.
-Son as diferenzas entre o mundo rico e o pobre?
-Si, e tamén temos que saber de que se morre a xente neses lugares nos que non hai un rexistro civil, non se rexistra cando a xente nace nin cando morre, polo que é moi difícil saber canta xente morre e de que. Se non sabemos de que se morren as persoas, é moi difícil deseñar programas de saúde para que non pase.
-No seu traballo en África, que ve para entender que unha muller embarazada suba a unha patera co risco que implica?
-Hai que ver o grao de desesperación que debe de ter, porque teñen os mesmos sentimentos de calquera outra embarazada, de intentar protexer ao seu bebé; pero están tan desesperadas que o arriscan todo para saír dun mundo que non lle proporciona seguridade de ter un parto seguro.
-E os retos aquí?
-Os retos están no mundo non desenvolvido. Aquí non hai retos de saúde materno-infantil, senón que aquí hai que ver como imos superar o crecemento negativo da poboación, ver como imos ter máis fillos.
-Fálase moito da inmigración como esperanza para subir a taxa de natalidade.
-Non debería ser só iso. Téñense que dar máis facilidades para que as parellas poidan ter fillos nunha sociedade desenvolvida. Os países escandinavos téñeno solucionado, e mesmo Francia dóbranos ou triplica a taxa de nacementos por muller. Non é dar un cheque bebé ou dar as baixas de paternidade tamén, senón que hai que dar facilidades que teñen que ver con que a muller teña baixas de maternidade moito máis longas, pagas, e haxa garderías gratuítas nos sitios de traballo, ou moi próximos.
-Son cousas que non soan complicadas, pero si afastadas...
-Porque ningún político nin política teno na axenda. E esquécense de que a maternidade é tamén un dereito, unha muller debería poder elixir cando quere ter fillos, e cantos quere ter.