«O espectáculo é a miña vida, as miñas experiencias e os meus proxectos»

OURENSE CIDADE

Jaime Villanueva

O actor e director repasa en «O sermón do bufón» desde a súa etapa de Els Joglars aos insultos

21 sep 2017 . Actualizado ás 05:00 h.

Hoxe • 21.00 horas • Teatro Principal • De 12 a 20 euros • Albert Boadella chega a Ourense coa súa nova proposta escénica, unha montaxe que mantén viva a querenza do actor e director por situarse no ollo do furacán e de exercer o hixiénico costume de rirse dun mesmo. Definido como un acto insólito na historia do noso teatro, en «O sermón do bufón» óptase por un «relato directo dun artista expresando os seus pensamentos e experiencias e representando situacións auténticas da súa propia vida». Un dos aspectos que situou a Boadella no centro da diana é a súa posición respecto da situación de Cataluña.

-Volve situarse no centro da acción.

-O exercicio de rirse dun mesmo é patrimonio de todos os humanos civilizados. Non debe tomarse un excesivamente en serio, xa que pode chegar ao fanatismo e ao ridículo.

-Por que centrarse na súa propia experiencia e en antigos proxectos?

-O leste caso o bufón non representa unha obra ou un papel sobre a escena. Aquí o espectáculo é a miña vida, as miñas experiencias, os proxectos desenvolvidos con Joglars, as diatribas que suscita a miña persoa e outras circunstancias.

-Con 73 anos e a súa carreira profesional resulta difícil elixir devanditos episodios?

-Proxecto en escena gravacións dalgunhas das montaxes que puxemos en marcha con Els Jolgars, lembro episodios reais como as entrevistas que tiven con Pujol ou o rei Juan Carlos -en ambos os casos representando o papel dos dous protagonistas da reunión- ou comentou algunhas das gabanzas que dixeron sobre min.

-Comentaba recentemente que lle chamaron de todo.

-Si, condenáronme á morte civil, como din en Cataluña, e merezo todo o desprezo como traidor e unhas cantas cousas máis. Son o traidor da Cataluña actual, non a da miña infancia e a miña mocidade, onde primaba a sensatez. Paradoxos da vida: nos 60 e 70 en Els Joglars fomos os que representamos máis obras en catalán e agora son o centro de todas as iras e ata me cortan os cipreses.

-Eloxiar a Franco no caso de Cataluña non é un pouco de chulería e provocación?

-Só digo a verdade e remítome a feitos comprobables. Franco non estivo desacertado, diría que se comportou de forma correcta: dotou mellor que ninguén economicamente a Cataluña e non existía a división social nin o odio que se dá nestes momentos. É demagoxia dicir que enxalzo a súa figura, ademais no caso de alguén que loitou duramente contra o franquismo como eu, pero si digo que agora hai alí un caudillismo e unha ditadura.