O fin das restricións máis duras e a posibilidade de reunirse con non convivientes animou a reapertura da hostalería ao longo e ancho da provincia
27 feb 2021 . Actualizado ás 13:10 h.Venres. Primeiro día da desescalada -salvo en Gomesende, A Peroxa e Xunqueira de Espadanedo-. Reapertura da hostalería e fin á prohibición de reunirse con non convivientes. Había ganas de verse, de contarse á cara como está indo un febreiro que se acaba e que nos tivo metidos en casa, así que o lugar elixido foi a terraza dun bar. Xa desde primeira hora (e para entón o frío ou a néboa, cando non os dous xuntos, aínda o alagaban todo) había xente nos veladores; e o ambiente foi subindo segundo o mercurio achegábase a uns primaverais 20 graos. A imaxe era similar en toda a provincia. De punta a punta, a xente saíu á rúa para ver aos seus veciños e apoiar coa súa presenza a volta do sector da hostalería ao traballo.
Ourense
Reencontros. As rúas de Ourense resucitaron onte á primeira hora á vez que se desperezaban os bares. Talvez non houbese mellor escusa que un café para un reencontro, e a iso agarráronse unha cuadrilla de tres amigas que, despois de dous meses sen verse, quedaran na terraza da Coruñesa. Mentres, na praza das Mercedes , Pepe lía o xornal na terraza do Ollo Ledo mentres o seu fillo Xosé, o propietario, atendía un par de mesas no exterior. «Atopamos sorrisos e unha sensación de alegría. O inicio foi bastante tranquilo, pero vemos que a xente opta máis por consumir fóra», di o segundo.
O Carballiño
Paseos diúrnos e terraceo. O déficit de vitamina D é evidente nestas datas de pandemia e os carballiñeses non tardaron en aproveitar o sol matutino, en plena reapertura da hostalería. As terrazas triunfaron claramente sobre as mesas de interior e máis dun habitante da vila gozou de longos paseos polas rúas máis céntricas. Foi un ambiente que tamén se notou no comercio local.
O Barco
Moita nova vida ao Malecón. Como sempre que sae o sol, o Malecón converteuse no lugar elixido polos barquenses para tomar café primeiro e o vermú despois no regreso da hostalería. Por momentos ata resultaba complicado atopar un oco nunha terraza determinada, con moito ambiente na zona e as capacidades ao 50 %. Dentro, aínda que tamén abren os locais ao 30 % no interior, ninguén ou case ninguén, como sempre que sae o sol. E na cara dos camareiros, a alegría dunha volta ao traballo cun día que prometía. «Moi ben, está a ir moi ben», era a resposta repetida por todos.
Verín
Concentración na praza García Barbón. A sombra caída sobre moitas das estreitas rúas de Verín empurrou os veciños a saudar ás novas medidas desde un lugar ao descuberto. A praza de García Barbón lucía asollada e repleta de xente a mañá de onte. Desde o máis novo ao máis maior e de catro en catro. As terrazas dun dos lugares máis concorridos da vila deron mostras das moitas ganas que os verineses teñen de desquitarse tras ter perdido a súa etapa máis festiva do ano.
Xinzo
O sol acompaña a reapertura limiana. Tanto supón a volta da hostalería en Xinzo, que onte ata dous bares da praza Maior da vila reabriron as súas portas tras unha etapa de restricións sen actividade. Os limianos gozaron do sol e aproveitaron o clima primaveral sentados na súa praza Maior, ante un café con leite e con dúas grandes motivacións: A de alegrar un pouco o día, e a de botar unha man aos hostaleiros que, a partir de onte e desde as súas terrazas, puideron volver respirar.
A Rúa
Volver ver aos amigos. O ambiente ás once da mañá nas terrazas da Rúa era máis tímido, aínda que tamén había mesas ocupadas. En cada unha, sempre varias persoas. Co fin da prohibición de reunirse con non convivientes, volvían os cafés entre amigos. Conversacións e risos debuxaban un escenario moi distinto aos das últimas semanas, cando só podía conseguirse un café para levar e había que buscar un resgardo na rúa para tomalo en solitario.
Celanova
Só terrazas pero bo ambiente. A afluencia de xente nas rúas de Celanova tivo un incremento notable este venres. A alegría era perceptible nas terrazas, cos encontros entre amizades, pero tamén se notou o movemento no comercio.
«Era importantísima a volta da hostalería, porque move a moita xente e tamén a outros negocios»
Marcos Aparicio, propietario dun establecemento na rúa dás Burgas, na cidade, regresou onte en solitario ao bar Cervantes, do que é cliente habitual. «Veño tódolos días. Era importantísima a volta da hostalería para os que teñen algún negocio preto, porque moven moitísimas máis persoas. Se o tempo non acompaña no inverno e non hai onde tomar un vermú, os veciños xa non saen. Os bares son os que tiran da xente», explica.
No interior do bar, cunha administración de lotería, Manuel González, o propietario, recoñecía que botou de menos o cara a cara cos de sempre, sen barreiras nin esa sensación efémera de quen pide as consumicións para levar. «Estar fisicamente coas persoas é outra cousa. Isto axuda».
Non moi lonxe de alí, na praza de Santa Eufemia, Modesto Méndez cargaba con varios barrís de cervexa en dirección a varios locais de hostalería das rúas lindeiras. A súa xornada iniciouse ás 8.15 horas e el non lembraba unha trasfega semellante nas últimas semanas. Pero en realidade, mostrábase satisfeito porque «facía un mes e algo que non tiñamos tantos encargos, e ao final tamén é certo que entre os bares hai moita xente á que tes aprecio polo día a día».
«Polo menos xa vese xente pola rúa»
Tras as semanas de restricións, volver ver vida nas rúas de Verín é digno de producir auténticos shocks. Nadia, Marta e Nerea son amigas, pero non puideron practicar a súa amizade en exceso e en condicións ata onte, cando, grazas á permisividade das novas medidas e ao agradable pouso do sol, reuníronse na praza de García Barbón para gozar en conxunto do terraceo. Os peches perimetrais e a necesidade de «dar explicacións aos gardas», asegura Marta, dificultaron a moitas persoas que estudan fóra, o volver a casa e, ademais da a familia, ver aos amigos de toda a vida. Por agora, Nadia, Marta e Nerea puideron reencontrarse e aseguran que isto significa «comezar a ver a luz ao final do túnel». Iso si, tamén admiten que a pandemia aínda non acabou: «Aínda queda moito camiño».
«A xente tiña ganas de saír»
Andrés Li Cavoli e Marcos González asumían onte unha xornada atarefada nos fogóns do restaurante Piquiño no Barco. «A xente tiña ganas de saír», dicía González. A venres xa tiñan case toda a capacidade reservada. «E seguimos traballando para levar -dicía Li Cavoli-, e funciona ben, porque a xente se acostumou». Iso si, pedían á xente responsabilidade, sabendo que é complicado seguir as normas porque cambian con frecuencia. González pedía prudencia: «Hai que ir aos poucos, porque se non volvemos para atrás outra vez».
Celanova confía en estar pronto no nivel 3
A reapertura da hostalería, só en terrazas, espoleó aos celanovenses a saír. A praza Maior lucía animada e coa xente contenta por gozar do bo tempo. Tamén na rúa dá Botica reabriron a terrazas. Manuel González, dono do bar Bohemia, confirmaba que o comportamento estaba a ser «cívico», coa xente respectando as limitacións de catro por mesa: «A xente tiña ganas de saír e compartir», di o camareiro, que confía en que nuns días Celanova pase ao nivel tres. Un cliente congratulábase de poder tomar algo sentado e chanceaba con todo o aforrado estas semanas.
O día que Rubén volveu gozar do seu almorzo á beira de Da Vinci
O almorzo co que iniciamos cada xornada ten a súa peculiar liturxia para cada persoa. É o caso de Rubén Pardo Bouzán (O Carballiño, 1984). Durante a última década, é asiduo cliente da Cafetería Da Vinci. O café e a bollería matutina é o primeiro paso do día para o cliente que se deleitaba coa reapertura do local hostaleiro, ao relaxarse as restricións sanitarias.
«Almorzar na rúa non era nada cómodo. Xa tiña gañas de volver aquí e poder sentarme con tranquilidade», explicaba o mesmo Rubén, con vistas á Mona Lisa ou ao Home de Vitrubio, reproducidos nas paredes do local carballiñés.
Pardo Bouzán exhibía un renovado optimismo ao degustar un dos seus hábitos cotiáns, xusto o primeiro día en que o Da Vinci abría as súas portas, tras varias semanas con persiana baixada: «Alégrome de que reabriran a hostalería no Carballiño. Era necesario para todos e, concretamente, levo vindo a esta cafetería desde que abriron no 2011, tódolos días. Coa pandemia houbo que limitar as visitas, pero sigo sendo fiel a esta casa e o máis importante é que aquí respectan as normas de seguridade a rajatabla. Son xente moi profesional e a verdade é que si se botaban de menos. Por iso poder volver é unha marabilla».
Rubén foi, de inmediato, un dos protagonistas da conversación con camareiros e outros clientes do local, animado ambiente no primeiro día de traballo decretado pola Xunta de Galicia. Iso si, aínda atendendo aos coidados pertinentes para frear ao virus: «Temos que ser coherentes e manter a máscara se non estamos bebendo, é responsabilidade».