Unha artista realista no Barco

María Cobas Vázquez
María Cobas O Barco

O Barco de Valdeorras

Emma Traba llegó desde su Arteixo natal a Valdeorras por trabajo y diez años después sigue en el oriente ourensano por amor
Emma Traba chegou desde a súa Arteixo natal a Valdeorras por traballo e dez anos despois segue no oriente ourensán por amor Lolita Vázquez

Emma Traba utiliza o lapis de grafito para dar forma ás súas obras

24 may 2022 . Actualizado ás 09:17 h.

Emma Traba (Arteixo, 1988) creceu rodeada dos lapis e o material de debuxo que o seu pai, delineante, utilizaba para traballar. Un día, rexoubando nos libros do proxenitor, Emma parouse nunha folla que lle chamou a atención e quixo reproducir o que alí aparecía. Aquela nena encerrouse horas no seu cuarto ata que conseguiu o resultado agardado. Comezou así unha afección que non chegou a abandonar nunca e que o confinamento colocou en primeiro plano. Foi por mor da irrupción da pandemia do coronavirus que Traba decidiu dar renda solta á súa faceta artística, esa que desde pequena cultiva de xeito autodidacta. Nunca ha ir a unha academia de pintura, nin a clases, aínda que agora aprende trucos dalgúns artistas aos que admira e cuxo traballo segue a través de Youtube ou Instagram, a mesma plataforma que ela usa para dar a coñecer o seu (baixo o perfil emmatrabart). É unha afección á que lle dedica moitas das horas libres que lle deixa o seu traballo. Porque Emma estudou Óptica en Santiago de Compostela e foi precisamente a súa profesión a que a trouxo ao Barco de Valdeorras. Chegou fai dez anos por traballo e quedou, conta, por amor.

Amor pola súa parella e tamén, en certo xeito, pola terra que a acolleu. De feito, Valdeorras é a protagonista da obra na que está a traballar. É un dos cadros que a partir do mes de setembro exporá nos escaparates da tenda Miranda X, que desde hai tempo funciona a modo de galería para artistas da comarca. Será, como toda a súa obra, un traballo a lapis de grafito. «Só pinto realismo. Quero que a xente dubide de se o que ve é un cadro ou unha foto», conta. Entre os seus traballos hai retratos, paisaxes e tamén «cousas que signifiquen algo para min», como o ollo dun elefante. Sempre en branco e negro. A cor chegará, di, pero no futuro. E tamén o surrealismo.