«Mesmo egoístamente interésanos que veñan os inmigrantes»

María Cobas Vázquez
maría cobas O Barco / LA VOZ

O Barco de Valdeorras

LOLITA VAZQUEZ

O presidente da asemblea de Cruz Vermella en Valdeorras, Maximino Alonso, di que axudar aos necesitados responde a razóns humanitarias, e que tamén nos beneficia a todos

26 ago 2018 . Actualizado ás 05:00 h.

A relación de Maximino Alonso (Puente de Domingo Flórez, 1954) con Cruz Vermella vén de lonxe. En 1982 foi secretario local da agrupación da súa localidade natal, no Bierzo, e despois seguiu como socio ata que en 2012 propuxéronlle pórse a cargo de a asemblea comarcal de Valdeorras, onde vive desde fai máis de tres décadas. Seis anos despois, non oculta o orgullo polo traballo feito neste tempo. Fala do crecemento do número de usuarios e tamén da posta en marcha de numerosos proxectos.

-Tanto cambiou Cruz Vermella?

-En 2017 atendemos a 3.201 persoas. O orzamento cando eu cheguei era de 23.000 euros, o do ano pasado foi de 319.000 euros, e o que aprobamos para 2018 é de 372.000; e o próximo superaremos os 400.000 euros. Había en 2012 unha traballadora a xornada completa, e outra a media xornada. Hoxe son 8. Neste tempo puxemos en marcha proxectos tan importantes como o plan de emprego, no que inserimos laboralmente a 150 persoas e demos cursos de formación a máis de 500; e o dos refuxiados.

-Hai máis xente vulnerable ou é que se chega máis aos que o necesitan?

-Creo que se chega máis. En xeral somos remisos a pedir axuda. Pero a xente cando vai tendo necesidades e vanse multiplicando no tempo, acoden xa a nós. Ademais, temos charlas de educación para a saúde en colexios e institutos; charlas de prevención de condutas violentas nos mozos, porque a violencia na parella e a mocidade está moi arraigada; primeiros auxilios en nenos para que saiban se lle dá un mareo á súa nai ou alguén en casa que saiban como actuar de primeira man; temos a estimulación cognitiva para persoas con todo tipo de demencias; reforzo escolar para nenos de familias sen recursos; e actividades para xente maior, ximnasia de mantemento e baile. Consideramos aos nenos e aos maiores poboación vulnerable.

-Oito traballadoras, cantos voluntarios?

-En 2017 os voluntarios que colaboraron nalgún momento foron 271. Que estean todos os días son 80 ou 90, que é moitísima xente

-Cal é o perfil?

-Non hai un perfil tipo. Hai xente de todas as clases e oficios. Hai médicos e enfermeiras, e tamén traballadores da canteira que veñen polas tardes un ratito cando saen.

-É solidaria a comarca?

-Si, sempre o dixen. Temos 648 socios. E han ir aumentando; mesmo na época de crise. E os que non poden axudar como socios, colaboran comprando no Sorteo de Ouro, que proporcionalmente por poboación somos a asemblea que máis vende .

-Pioneiros en acoller refuxiados, como está a saír?

-Ao principio eu temíame que podiamos ter algún problema, pero a cousa está a discorrer con toda normalidade. Xa andamos preto das cen presentas de distintos países. Algúns abandonaron xa o programa porque atoparon traballo; en hipermercados e hostalería. Hainos que se han ir fóra, porque os reclamaban familiares ou amigos ou porque atoparon traballo. A sociedade haos acollido de marabilla. Polo traballo nas canteiras, en Valdeorras sempre houbo moitísimos inmigrantes de todos os países e estamos acostumados á inmigración.

-E aínda así sempre se escoitan comentarios xenófobos...

-Falamos e non nos damos conta... A maioría dos que veñen son africanos. África é o continente máis rico seguro e con todo alberga os 32 países máis pobres da Terra. Veñen, digamos, a pasarnos factura, porque cando collemos un móbil non nos damos conta de que todos estes materiais veñen de alí. Estamos a explotalos nós, os países occidentais. O ideal sería investir alí Cruz Vermella Española ten 123 proxectos en 32 países- e que se puidesen quedar, pero loxicamente, están a pasalo mal agora, e veñen a Europa. Sempre hai comentarios racistas, porque non pensamos. Facémolo humanitariamente, pero mesmo se pensamos egoístamente, teriamos que darnos conta de que é bo que veñan aquí. O 60 % das persoas refuxiadas que viñeron a Valdeorras son menores de 10 anos. Esas persoas son as persoas que van cotizar para que a xente que agora ten trinta e tantos, teña unha pensión. Aquí non hai nacementos, e o ideal é que veñan nenos de fóra que o día de mañá paguen as pensións. Incluso pensándoo desa forma egoísta teriamos que darnos conta de que é bo que veñan.

-Xa hai refuxiados fóra do programa porque xa teñen o seu propio soldo. E por que hai parte da sociedade que ten esa idea de que veñen e téñeno todo gratis para sempre?

-Falta pedagoxía, creo. O programa é de tres fases: unha primeira na que se lle damos todo, unha segunda na que lles formamos e axudámoslles a buscar traballo, e unha terceira na que son autónomos totalmente.

«Queremos abrir unha delegación en Trives para poder atender á comarca»

No traballo diario de Cruz Vermella Valdeorras tamén está a procura de fondos para sufragar as actividades.

-Falaba do colaboradora que é a sociedade, e os concellos?

-Eu son consciente de que teñen moitísimos problemas, pero bo, empezan a ser receptivos no sentido de que se dan conta de que se tivesen que distribuír os recursos que empregamos nós os proxectos que nós facemos, a eles custaríalles moitísimo máis, contarían con xente que non tería a experiencia que temos nós e resultaría moito máis caro. O Concello do Barco tennos unha subvención anual importante. Antes da crise algúns máis colaboraban economicamente, e despois, eu enténdoo, deixaron de facelo... Agora estou a lles dar un tempo para volver pedirlle que colaboren. Outros colaboran doutro xeito, como o da Rúa, que nos cede locais para as actividades que temos alí.

-Que retos márcanse?

-En setembro retomaremos os proxectos en marcha e veremos os novos que pode haber. Ademais, estamos pendentes dunha pequena reestruturación da asemblea da comarca, porque ademais de Valdeorras abarcamos Trives, Manzaneda e San Xoán de Río; e témolos un pouco esquecidos. Falei con persoas de alí e temos o que podería ser un presidente para facer unha delegación que despois, co tempo, poida ser unha asemblea autónoma para a comarca de Terras de Trives, que poderiamos unir tamén os concellos de Chandrexa de Queixa e Castro Caldelas, que agora pertence a Maceda. Hai unha persoa que parece que se anima. E despois fáltanos que o Concello de Trives cédanos un local para instalar a sede. E unha vez que haxa un presidente, un local e un grupiño de xente, xa rapidamente contratariamos a unha coordinadora para empezar a funcionar.

-Para cando?

-Eu creo que a mediados do ano que vén xa podemos falar dunha delegación con presidente e coordinadora.