«Boto de menos a miña infancia, e por iso escríbolles a vostedes, queridos nenos»

Basta algo tan sinxelo, tan analóxico como unha carta en papel, para conectar a dúas xeracións que creceron xogando a cousas tan distintas como o parchís e a Play Station. Desde hai aproximadamente dous meses, un programa de escoita emocional orientado a alumnos de Primaria do CEIP Curros Enríquez derivou nun proxecto de correspondencia de ida e volta con usuarios da residencia de Esgos . Cada curso é «apadriñado» por un ancián, e entre eles hai mesmo unha centenaria que segue con corda para longo.

«A historia comezou hai dous meses, por un enlace que tiñamos co colexio. Plantexáronnos se estaríamos interesados e vimos que era unha boa forma para unir ós máis maiores cos máis novos», conta Patricia González, animadora no centro sociosanitario. Antonio Biscaíño, de 88 anos, é un dos residentes que se animou a participar. Fíxoo con timidez, a mesma que emanaba a súa primeira carta aos nenos de quinto de Primaria que, agora, cada mes, agardan a que el lles poña ao día. «Estou ben, pero boto de menos os anos da miña infancia, e é por iso que lles escribo a vostedes, queridos nenos», escribiu.

Bibi, que coordina este programa no colexio ourensán, explica que neste proceso, «os nenos danse conta de como poden cambiar a súa contorna, porque as ideas non son cuestión de idade». MartaFernández , titora do curso que recibe as misivas de Antonio, detalla que, ao chegar o primeiro contacto do ancián, «houbo unha emoción case que de choros».

A pandemia de covid-19 derivou nun ano complicado para os máis pequenos e quen xa peitean canas. Aí foi onde se intuíu a posibilidade de aproveitar o empurre dos primeiros duns e a experiencia dos segundos para reforzar mutuamente a autoestima de ambos. «Queremos darlles confianza e algo de compaña, que saiban que non están sos e, se é posible, gustaríanos facerlles unha visita cando poidamos REVISAR», dicía Álex, un dos discípulos de Antonio no Curros Enríquez. Sara, outra das pequenas, abundaba neste obxectivo común dun grupo que admite que as idas e vindas das restricións a causa do coronavirus cambiaron a súa vida nun período moi curto de tempo. «Podemos coñecer aos nosos maiores e a súa realidade», concretou.

Antonio, desde Esgos, mostrou o seu interese en que invisten o seu tempo libre. «Quero saber cales son os vosos xogos para ver que diferenza hai cos meus. Bicos para vós e os vosos pais», despediuse.

O corte temporal do verán

«Antonio é unha persoa moi alegre. Cando lle chegou a contestación dos rapaces, dixo: ‘Que intelixentes son. Xa non podo estar á súa altura, porque penso dunha forma máis antiga e igual contarlles as miñas cousas non lles provoca ilusión'», conta Patricia. Ocorreu que o temor de Antonio era erróneo, porque ocorreu xustamente ao revés. Cada mes, os nenos do Curros Enríquez agardan impacientes unha contestación desde Esgos, un proxecto que caducará no verán, polas vacacións, pero que tanto unha parte e a outra agardan que se poida retomar o curso que vén. «E se o covid-19 déixanos, iremos a verlles», apuntan os nenos.

---

---

---