Dous anos de cárcere para unha ourensá por gastar en Amazon e hoteis o diñeiro dun xubilado sen o seu permiso

La Voz OURENSE / LA VOZ

CELANOVA

Santi M. Amil

A hostaleira de Celanova foi condenada por apropiación indebida de 41.240 euros, que terá que devolver, aínda que a Audiencia de Ourense considera que non se probou que enganase ao maior

04 may 2021 . Actualizado ás 21:05 h.

A hostaleira de Celanova que foi xulgada por ter transferido ao seu favor 41.240 euros da conta dun pensionista foi condenada a dous anos de prisión como autora dun delito continuado de apropiación indebida. Romina P. R., que rexentaba un bar en Celanova, estableceu amizade cun cliente que frecuentaba o local desde o ano 2011.

O denunciante -que faleceu no 2019- púxoa como autorizada na súa conta no 2016, o que a permitía operar e dispor de cantidades. A pesar do que sostiña a acusación particular, representando no xuízo a un sobriño herdeiro, non quedou probado que a acusada enganase ao pensionista para que a incluíse na súa conta bancaria.

Segundo a sentenza da Audiencia Provincial de Ourense coñecida este martes, non quedou acreditado que Romina P. R. valeuse de ardid algún para que (D. Benito V.) asinase tal documento». Polo tanto, non lla condena por un delito de estafa, que require que haxa tal engano, senón por apropiación indebida.

A xuíza non aprecia que o denunciante tivese unha especial vulnerabilidade, máis aló da súa idade, pois era independente e estaba «en pleno xuízo». A proba pericial caligráfica demostrou que a firma do documento bancario da autorización era do titular.

O que si se constatou é que a acusada nutriu a súa conta durante dez meses -entre maio do 2016 e marzo do 2017- con «sucesivas transferencias a través da banca online» desde a do señor. Ese diñeiro destinouno a «gastos da máis variada índole» e non á atención ou coidados do home. A acusada, segundo probouse documentalmente, gastou o diñeiro en hoteis nas Rías Baixas, en compras en Amazon , telefonía, mobles ou roupa deportiva. Así, dos 73.286 euros que tiña, o denunciante atopouse con 26.601.

A acusada xestionou no 2016 o ingreso do ancián, que ata entón vivía en só nunha pensión sen calefacción, nunha residencia xeriátrica. Ela dixo no xuízo que o ancián a autorizou a dispor do diñeiro para comprar o que el necesitase, nunha especie de «contrato verbal de vitalicio», e que lle levou diñeiro, medicamentos e roupa á residencia.

A maxistrada resolve que esas «simples atencións» non autorizarían a supor un pacto por coidar ao maior nin a «liberalidad» do xubilado para que ela dispuxese do seu diñeiro. Ao comprobar o estado da súa conta, o home desgustouse e dixo que non autorizara á moza a dispor dela, declarou a directora do xeriátrico.

A acusada foi condenada a devolver o diñeiro e a pagar a metade das costas xudiciais. Aplicóuselle unha atenuante de dilacións indebidas.