Unha tese propón incluír nese documento da Consellería de Medio Ambiente 42 novos exemplares e 16 formacións
08 jul 2020 . Actualizado ás 22:11 h.Existe unha árbore en Santigoso, no municipio da Mezquita, ao que os veciños chaman carballo e que mide 28,10 metros de altura. Este exemplar, que en realidade é un cerquiño (Quercus pyrenaica ou rebollo en castelán), podería estar entre os máis altos da súa especie en Galicia. Con todo, non figura nin sequera no catálogo de Árbores Senlleiras. Non é o único patrimonio verde que debería contar con algún tipo de recoñecemento oficial, asegura José Gaspar Bernárdez Villegas, investigador da Universidade de Santiago de Compostela e graduado en Enxeñería Forestal e do Medio Natural con máster en Arquitectura dá Paisaxe Juana de Vega , que acaba de presentar unha tese na que revisa a situación das árbores máis destacadas da comunidade e conclúe que outros 42 exemplares e 16 formacións deberían figurar tamén nese catálogo elaborado pola Consellería do Medio Ambiente.
Tampouco se inclúe nese documento un eucalipto robusto que hai en Marín, de máis de 46 metros de altura e que podería estar considerado un dos máis altos do mundo. «Son árbores que pasan desapercibidos. Levo catorce anos mirando árbores e sigo atopando exemplares que poderían ser únicos. E se hai eses, significa que ten que haber máis», asegura Bernárdez Villegas. O seu traballo, realizado baixo a dirección dos catedráticos Rosa Mosquera e Antonio Rigueiro e que acaba de ser presentado na Escola Politécnica Superior de Enxeñería do campus de Lugo, incluíu a revisión e estudo de 1.108 exemplares e formacións que están repartidos por toda Galicia. De cada un deles elaborou unha ficha individualizada na que se inclúe a súa descrición, así como outra da contorna con datos históricos ou curiosidades, ademais dunha breve descrición botánica. De todos estes exemplares, 189 forman parte do catálogo actual, outros 58 figuran como novas propostas e 861 referencias máis formarán parte da maior base de datos creada sobre o patrimonio natural galego ata agora.
«O catálogo naceu con moi boa intención, pero arrastra cuestións coma a falta dun criterio homoxéneo para diferenciar ente árbores e formacións», explica o investigador. A súa tese permitirá agora corrixir todos os erros que existen, como «a actualización dalgún nome científico ou do rexistro, porque hai árbores catalogadas coma unha e que, en realidade, son quince», explica. Ao mesmo tempo, presentou unha proposta para incluír novos exemplares no catálogo, concretamente 42 e outras 16 formacións. «Algúns deles son exemplares únicos en Galicia e incluso en Europa ou a escala global. Son árbores que, nalgúns casos, teñen máis de 300 anos e dos que non me podo atribuír o seu descubrimento, porque xa estaban aí. Pero é que nin sequera están catalogados», engade. Deles, a maioría sitúanse na provincia de Pontevedra. Segundo a súa tese, aí hai 31 que deberían contar con algún tipo de protección. Outros 14 están na provincia de Ourense, mentres que en Lugo hai nove e na Coruña tres. Por especies, a máis habitual é o castiñeiro, con catro exemplares propostos para ser incluídos no catálogo, seguido dos cedros do Atlas e a camelia (3 exemplares), o ciprés de Lawson, o arce, o magnolio, o plátano de sombra, o abeto de Douglas e o carballo. Bernárdez Villegas tamén suxire na súa tese que o 5,3 % dos exemplares senlleiros deberían ser descatalogados por ter sufrido unha morte biolóxica.
