No extremo oposto á localidade ourensá está o municipio lucense de Viveiro, onde se rexistra o menor número de horas de insolación ao ano
21 ago 2019 . Actualizado ás 17:36 h.De todos os ventos que sopran en Galicia, o nordés encárgase máis que ningún outro de distribuír as horas de sol. Esta circulación do aire, que se produce cando dominan as altas presións, limpa o ceo de nubes en boa parte da comunidade.
Se o anticiclón dos Azores sitúase sobre Galicia ou ao norte da Península, os seus ventos que viran a favor das augas do reloxo, favorecen que o aire penetre pola costa norte da provincia de Lugo. Como previamente pasou polo Cantábrico, chega cargado de humidade.
Por iso, en situacións anticiclónicas unha nube baixa perpetua ou tamén chamada de estancamento cobre a comarca da Mariña. Unha vez superada a costa lucense, o aire que descende cara ao sur comeza a perder humidade. Nas provincias de Ourense e Pontevedra secouse por completo e xa non queda rastro da nebulosidade.
O nordés determina, en consecuencia, a cantidade de horas de insolación que hai en cada unha das localidades galegas. Así, o observatorio de Penedo de Galo, situado a 494 metros de altitude no municipio lucense de Viveiro, rexistra o menor número de horas de sol ao ano, cunha media de 1.580, o equivalente a 65 días. Un número que pode aumentar ou diminuír cada ano en función da persistencia da influencia anticiclónica. A marca mínima de insolación mediuse no 2014, con 1.081 horas.
Unha situación completamente oposta dáse no extremo suroriental da provincia de Ourense. Na localidade da Mezquita rexístrase cada ano o maior número de horas de sol. O mesmo vento do nordés elimina calquera rastro de humidade e favorece que aumente notablemente o tempo de insolación. De media, acádanse anualmente 2.571 horas de ceo despexado, mil máis que Viveiro. Cada ano rexístranse polo menos 107 días sen nubes.
No 2017, un ano extremadamente seco en Galicia debido á consistencia do anticiclón dos Azores, acadáronse un total 2.909 horas de sol, a marca ata o momento. Son valores propios do extremo sur peninsular, de cidades como Málaga ou Almería. No 2017 tamén se acadaron cifras históricas no Grove, Vilanova de Arousa e Vigo, que acumularon máis de 2.700 horas de sol.
Iso si, esta situación invístese a partir de outubro. No outono e inverno, o anticiclón retrocede cara ao sur e dá paso ás borrascas, que adoitan situarse ao oeste de Irlanda. Debido ao xiro en contra das agullas do reloxo, as baixas presións afectan á comunidade a través dos ventos do suroeste. Estoutra circulación do aire, a máis habitual ata marzo, concentra a humidade e a choiva nas provincias atlánticas, especialmente nas Rías Baixas.
E da mesma forma que o nordés sécase na súa viaxe cara ao sur, o vento do suroeste faino cara ao norte. Por iso, nun día típico do inverno galego, gris e chuvioso, o maior número de horas de insolación rexístranse na zona da Mariña, ao revés que cando dominan as altas presións.
A diferenza de insolación entre o extremo norte e sur supera as mil horas ao ano