Na provincia de Ourense é practicamente imposible atopar un menú do día por dez euros
OURENSE
O elevado custo das subministracións e da cesta da compra obriga aos hostaleiros a incrementar o prezo dos seus pratos
29 ene 2023 . Actualizado ás 05:00 h.A subida da electricidade e das materias primas golpea de cheo ao sector da hostalería. Os propietarios de bares e restaurantes pagan máis do dobre nas facturas de subministracións e os produtos básicos de alimentación cústanlles ata un 40 % máis que hai un ano. Esta situación obrígalles a facer malabares para cubrir todos os gastos a final de mes, pois as súas ganancias xa non son suficientes. De feito, á maioría non lle quedou outra solución que aplicar unha subida de entre un e tres euros nos prezos da carta ou deixar de incluír algún produto (bebida, café ou sobremesa). Outra das alternativas cada vez máis frecuente por parte dos hostaleiros é ofrecer medio menú (un só prato a escoller) desde oito euros.
Na provincia de Ourense xa é practicamente imposible comer un menú do día por dez euros entre semana, cando hai apenas dous anos era o valor máis común. Os máis afectados por este incremento son os transportistas, comerciais e obreiros, pois son os traballadores que máis utilizan este servizo de comida diaria. Séguenlle os empregados da industria e os traballadores de comercio, tal e como apuntan desde os negocios consultados. A oferta para a fin de semana tamén aumentou o prezo, pois son poucas as opcións que quedan por menos de catorce euros: a maioría acadan os dezaoito ou vinte euros. De feito, neste caso, a subida é moito máis notoria, e a súa diferenza co menú de entre semana pode oscilar entre os seis e oito euros en numerosos casos.
Todos os negocios de hostalería consultados confesan que esta subida non é suficiente para compensar o gasto que teñen actualmente, pero non queren incrementar máis o prezo nin reducir a cantidade de comida por medo a quedar sen clientes. Ademais, son conscientes de que a situación da maioría de a xente tamén é complicada, pois os soldos se han estancado mentres o custo da vida séguese disparando. Así que a súa rutina diaria é seguir facendo números para non xerar perdas.
Hai quen se viron obrigados a pechar as súas portas, pois este sector leva desde o 2020 sufrindo golpe tras golpe. Primeiro, o covid obrigoulles a baixar a persiana ou reducir o seu horario nunha infinidade de ocasións; despois, cando se empezaba a recuperar aquilo que chamabamos normalidade no medio dunha pandemia mundial, víronse sometidos a todo tipo de medidas estritas; e agora, unha inflación que continúa a súa tendencia á alza, perségueos e afoga cada día máis.
Julio Vázquez, de Casa Toñita, un restaurante do centro de Ourense que serve menús do día, tomou a decisión de incrementar o seu valor hai case un ano. «Antes tíñao a 11 euros e agora púxeno a 12,50 pola semana e a 14 as fins de semana. O certo é que aínda debería volver subilo, pero non me atrevo. Produtos tan básicos como o pito me custan dous euros máis, por non falar dos ovos que se utilizan en moitos pratos e pasaron de 1,15 euros a 2. Agora hai pratos que non podo ofrecer porque se me van moito do orzamento», lamenta. Noutros negocios como o restaurante Adega do Tito ou a cafetería Niza tamén rolda os doce euros, mentres que no Coto acadou entre semana os catorce euros. En xeral, tal e como se puido observar, o prezo medio dos menús na cidade das Burgas de luns a venres é de entre doce e catorce euros.
A comarca de Valdeorras conta cuns prezos por amais da media. De feito, en os restaurantes contactados do Barco -Piquiño e San Mauro- e de Trives -A Viúva- o prezo ascende a os catorce euros entre semana e a vinte durante as fins de semana, aínda que na Rúa, o Mesón do Poldo e A Lareira ofréceno por once euros e a dezaoito e dezaseis as fins de semana.
En outros concellos ourensáns aínda se poden atopar opcións por once euros. Por exemplo, en Xinzo , no 2 de maio, o dono recoñece que só aplicou unha subida simbólica que non lle soluciona os seus gastos. En Verín , no coñecido restaurante Brasil, Antonio, o seu propietario, mantense cauto: «Sempe me din que teño que poñelo máis caro, pero respetamos que á xente non lle incrementara o salario».
No polígono de SanCibrao traballan miles de ourensáns que teñen que comer fose cada día polo que os hostaleiros intentan axustar o prezo todo o que poden. Javier, do restaurante A Zamorana, comenta que están nunha posición sándwich: «A nós non nos pairan de subir o custo dos produtos, pero nós non podemos facerlle o mesmo aos clientes e vémonos esmagados». En Celanova , no Mesón Vieira, tamén o ofrecen por once euros, mentres que noutros concellos como Allariz e A Mezquita é difícil atopalo por menos de doce.
Cabe destacar o caso de dous restaurantes que manteñen o prezo en dez euros. Un deles é a Parrillada San Andrés do Carballiño. A súa propietaria, Isabel, subiu tan só cincuenta céntimos o ano pasado. «Vou seguir intentando darlle todas as facilidades posibles aos clientes. O único que vou facer a partir do 1 de febreiro é quitar do menú os refrescos, pois a nós nos custan moito e non nolo podemos permitir», confesa. Tamén é importante resaltar que as fins de semana e os festivos conserva este prezo tan económico coa situación de crise actual.
O outro negocio é o restaurante Caracas de Ribadavia . Alí, Manuel, o seu propietario, leva toda a vida servindo menús do día cunha oferta moi variada de catro ou cinco primeiros e catro ou cinco segundos a elixir, máis sobremesa, bebida e café. Algo que sostén a día de hoxe. «Teño moitos obreiros que veñen todos os días, eles teñen o mesmo soldo e eu entón tamén aguanto. Son o único que queda con este prezo e debería cambialo, pero mentres poida seguirá así», comenta.
E que opina a propia clientela deste incremento? A maioría acéptano e enténdeno, pois tamén van ao supermercado e pagan as súas facturas da luz. «Subiu moito a vida e é normal que eles teñan que tomar medidas. Aquí manteñen tanto a calidade como a cantidade e iso é moi importante, entón se sobe un pouco é asumible. Sobre todo no meu caso que non veño a diario», comenta un cliente de Casa Toñita. Un grupo de traballadores que está no mesmo local opina os mesmo e empatizan coa hostalería por todos os duros golpes que recibiu nestes case tres últimos anos.
Na Zamorana chegan ao día para comer máis de cen traballadores do polígono de San Cibrao. Algúns teñen sorte e é a empresa a que se fai cargo do custo, pero outros teñen que desembolsar cada día o diñeiro do seu propio peto. Aínda así, como neste caso concreto a subida só foi dun euro hano aceptado ben, pois prefiren comer un prato quente nestes días fríos de inverno.