Uns cantos ourensáns disfrazados pola capital salpicaron de optimismo este non entroido
13 feb 2021 . Actualizado ás 17:54 h.O sábado de entroido en Ourense foi un día gris e silencioso. Faltaba a cor dos disfraces que habitualmente enchen as rúas da cidade e o son das charangas que vai alagándoo todo de alegría. Porque o entroido é unha tradición arraigada en toda a provincia. Non só en Xinzo, Verín, Laza, Viana do Bolo ou Manzaneda hai sentimento de entroido, a capital ourensá tamén o vive. Este ano o covid fixo que todo fose distinto e anulou calquera actividade organizada coa que festexar esta tradición. As nubes plomizas ameazaron choiva desde que amenceu e de todos os ourensáns que decidiron saír a pasear polo centro, tan só uns poucos animáronse a lucir os seus mellores disfraces. Ese é o caso de Mila Cerdeira, que leva máis de cincuenta anos gozando do entroido de Ourense. «Esta é a miña festa e celébroa sempre», afirmaba. Ela adoitaba gozar do entroido desde a noite de comadres ata pasar o enterro da sardiña. Este ano raro, Mila disfrazouse da Tina Turner máis roquera que puido recrear e quixo lucila baixando á praza de Paz Nóvoa á hora do aperitivo. Non faltaba a máscara de brillantina perfectamente combinada co resto do look. «A min disfrazarme dáme a vida, anímame moito», dicía, mentres, coa súa desenvoltura e alegría, sacaba un sorriso a quen a vían. A paixón polo entroido compártea cun multitudinario grupo de amigas con quen este 2021 estivo en contacto a través de WhatsApp: «Toca vernos por fotos e agardar, desexándoo, a que chegue o ano que vén».
O mesmo entusiasmo transmitía a ourensá Silvia Nogueira, que saíu a facer recados coa perruca morada e a boa postas. «Boteime amais as cousas máis coloridas que atopei por casa para dar un pouco de alegría, que é o que non falta nunca no entroido», admitía. Ela este ano animouse mesmo a ir disfrazada a traballar, nunha correduría de seguros, e explicaba que o resultado foi moi bo: «Aquí gústanos moitísimo esta festa, entón tantos compañeiros como clientes, ao verme con perruca ou con complementos simpáticos, acordábanse dos seus entroidos pasados e espertábanselles as ganas de poder volver celebralo en condicións, claro. Así que, sin duda, ir disfrazados contaxia optimismo».
A María do Mar Silva e as súas fillas, Sofía e Irene, as restricións hanlles impedido moverse ao seu pobo, O Carballiño, para celebrar o entroido como fixeron sempre. Aínda así, foron xuntas a comprar os seus disfraces, de astronauta, de pito e de Supergirl, e puxéronllos para empezar ben a fin de semana. «Xa que non se pode facer outra cousa, polo menos levar o sentimento do entroido na roupa», explicaba María del Mar, que adiantaba que cada día lucirán unha vestimenta distinta. Acostumadas achegarse tamén a Viana, ás tres facíaselles moi raro camiñar polo Paseo sen apenas xente disfrazada e sen música das charangas. «É triste pero penso que vestíndonos e perdendo un pouco a vergoña se leva mellor. O entroido é a época máis bonita do ano e debemos manter o seu espíritu», remataba.
Esmeralda Martínez e Olalla Moreiras, nai e filla, apostaban pola maquillaxe rechamante e os gorros de bruxas para ir facer os últimos recados do sábado. «Collemos o que había por casa doutros anos, pero algo había que pórse», chancea Olalla. «Hai moi pouca xente disfrazada e é unha pena, porque isto si que o podemos facer, e funciona. Ponche de bo humor a ti e ademais con todo o mundo que nos imos atopando vaise animando e rise un intre connosco», engadía Esmeralda. Na súa casa non faltará tampouco a tradición do cocido de entroido, que prepararán o martes. «Son detalles que conseguen que polo menos non pase de longo esta celebración», remataba Esmeralda.
