A galería de arte Tony Ferrer na capital despide e abre o ano coa exposición colectiva «Entre amigos»
20 ene 2020 . Actualizado ás 05:00 h.A galería de arte e estudo de escultura Tony Ferrer, presenta a exposición colectiva Entre amigos, unha polifonía artística da que forman parte, entre outros: Ehlaba Carballo de Deus, Antonio Souto, Paco Ascón, Miguel Coello, De la Torre, Eligio Docabo, Dagraña e o anfitrión e director do espazo, Tony Ferrer.
De cada autor tres obras, unha triloxía complexa para unificar as distintas expresións e miradas do proxecto expositivo.
Pintura e escultura dialogan co espazo Ferrer, un lugar activo de creación e estudo de traballo no que realiza talleres de formación. A obra que presenta Ehlaba, da serie Un tronco e un círculo subliña o diálogo da natureza co aspecto máis transcendental do espírito humano.
O bosque como elemento físico e intelectual, alimento ascensional do infinito, espectro visible do espiritual que conecta ceo e terra, iluminando o contexto narrativo cunha lúa de corpo en suspensión que reforza o valor significativo da luz sobre o fondo que enfronta nunha obra dominada por tons fríos e revértese na outra composición de tons cálidos. A dualidade da paisaxe interiorizado e expresivo, vívido e idealizado, transformado en símbolo. A terceira composición que presenta estrutura unha linguaxe abstracta de gran equilibrio sustentado pola tendente horizontalidad multicromática que nos estractos apilados acadan a casa e o universo nunha eclipse de azul como a memoria.
O escultor Antonio Souto revela a natureza do material, a súa transparencia para visibilizar o baleiro, resignificando os usos, xiros e desprazamentos que xorden da peza hermética que se vai liberando do volume tubular a través de distorsiones que abren e deforman a súa natureza de ferro ou aceiro inoxidable ao expandirse e introducir o baleiro no interior da peza como un diálogo entre as funcións e disfuncións do individuo e a sociedade entre o íntimo e o externo, os cambios na aparencia que transforma o tempo. Unha redución figurativa nas súas estruturas biomorficas, ora Náufragos ora Venus. Mulleres, Maternidades e Sirenas en estrutura unitaria.
As obras do pintor Paco Ascón teñen a súa marca inconfundible. Unha sensibilidade lírica impregna a atmosfera das súas composicións cun halo de fantasía na sublimación da paisaxe. É a ponte de Baños de Molgas un espléndido óleo no que se materializa o tópico literario de Locus amoenus ou lugar idealizado con connotacións de Edén, xardín do Decameron de Boccacio, lonxe da cotiá vulgaridade da cidade, un lugar feminino como o do Soño dunha noite de verán ou en Tito Andronico. Égloga contemporánea con matices únicos. Esta fórmula refórzase no orixinal encadre e o seu realismo fotográfico, contraluces expresivos e as perspectivas infinitas en Santa María Nai. Sorprende o dinamismo que desprenden os peliqueiros en Entroido de Laza honrando ao entroido de maior antigüidade de Galicia. Paco Ascón é comisario do proxecto solidario Unha viaxe solidaria e creativa á vida que está a preparar a súa próxima edición.
O crítico e artista Miguel Coello exhibe un exemplo de mestría técnica. Un monumental peliqueiro mostra na súa careta un ALF sorprendido. Ironía e destreza, intelixente uso da cor expresiva e aguda pincelada. Dous magníficos retratos, un de Ferrer e outro heroico como dignificación do oficio do músico tradicional.
Dagraña a través da escultura investiga as posibilidades dos materiais e a súa proxección no espazo. Remite á obra de Adolfo Schlosser no equilibrio das harmonías abstractas, texturas e naturezas.
Lito Docabo, desprega un abano de propostas estéticas. Cabe destacar a súa espléndida forma de captar a atmosfera en paisaxes emocionantes e inclusivos que trasladan ao espectador á natureza insólita dunha paisaxe interior cunha paleta cromática que subliña a función da cor como vehículo sensorial e unha interesante definición do espazo desde encadres sorprendentes. Visións líricas de gran elegancia e equilibrio nos tons fríos e nas iluminacións con trepidación de estrelas.
É na reserva da cor onde o trazo sintetízase de xeito conceptual e expresivo.
De la Torre analiza a paisaxe ausente de rastro humano en horizontes que se desvanecen cara a un infinito afastado coroado por montañas invisibles.
A modo de bosque de esculturas as obras de Ferrer, fío condutor do percorrido plástico. A súa iconografía materialízase en anxos, maternidades, venus e parellas.